Zo fijn dat ik weer zingen kan
op prachtige muziek,
de organist speelt speels en zacht,
zijn stijl vol dynamiek.
In tonen van het orgelspel
hoor je een nachtegaal,
en op de achtergrond een duif,
soms ook een wielewaal.
Het tilt je boven alles uit,
was het een nare week,
de predikant speelt erop in,
zo troostend is zijn preek.
Hij ziet in ons een nachtegaal,
een Florence Nightingale,
lichtdragers zijn we voor elkaar,
nooit wordt het ons te veel.
Hier komen we tot zondagsrust,
we brengen lof aan God
die ons vertroost en toekomst biedt,
begaan is met ons lot.
Hier drinken we Zijn Woorden in,
beleven vredetijd,
de psalmen beuren ons weer op,
we voelen ons bevrijd.
We gaan de nieuwe week weer in
vol hoop en goede moed
en Vader trekt weer met ons op,
Zijn Geest stroomt ons door ‘t bloed.
Hij bidt het Onze Vader mee,
hoort ons belijden aan,
is dag aan dag aan onze zij,
Hij kan ons hart verstaan.
Coby Poelman-Duisterwinkel
