...... zend ik ook u

Ergens in het land

bidt een stille fietser

voor ieder die passeert.

Niemand ziet het,

niemand hoort het

maar gedreven

door de woorden:

zend Ik ook u

ziet de fietser

de mens

met biddersogen.

Over heel de wereld

zijn lezers

aangestoken.

Stille fietsers bidden

voor ieder die passeert.

Niemand ziet het,

niemand hoort het

maar ergens

op de wereld

is iets moois begonnen.

In Christus’ vrijheid voelen

mensen zich gezonden.

　

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel:"Geloofsvreugde"

De kerkcoupé

Hoe zou het zijn

als in de trein

een vesper werd gehouden,

op zondag in een kerkcoupé

we Bijbels openvouwen,

men om de beurt gaat lezen,

a capella zingt

en in gesprek gaat over dat

wat God en mens verbindt.

Wie weet geeft het wel

dat gevoel wat menigeen vaak mist

maar nimmer onder woorden bracht 

omdat men het niet wist.

Misschien komen de reizigers 

vol blijdschap uit de trein

en neuriën ze op ’t perron

nog vrolijk een refrein.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Fietsend op weg

De wind in de rug,

zon op mijn wangen,

opent zich zomaar

een stil verlangen

naar U Heer,

de Zon van mijn bestaan

die mij deed komen

en hier doet gaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kerkbodedag

 

Als ik op een trieste dag

de kerkbodes verspreid,

hier en daar naar binnenkijk

zie ik veel eenzaamheid.

Ik klepper met de brievenbus

en steek een hand omhoog,

soms wordt mijn groet beantwoord,

zag men wat ik overwoog?

toch loop ik door, er wachten meer

op hun vertrouwde post.

In stilte neem ik me iets voor

maar ’t wordt niet ingelost...

Baggerend door de vette klei

neurie ik bij mijn ronde,

wegherstellers fluiten mee,

zij kennen gezang honderd?!

 Coby Poelman - Duisterwinkel

Bron plaatje: http://nieuwsblad.typepad.com/evergem/verkeer/ 

De kerkcoupé

Hoe zou het zijn
als in de trein
een vesper werd gehouden,
op zondag
in een kerkcoupé
we Bijbels openvouwen,
men om de beurt
gaat lezen,
a capella zingt
en in gesprek gaat over dat
wat God en mens verbindt.

Wie weet geeft het wel
dat gevoel wat menigeen
vaak mist
maar nimmer onder
woorden bracht omdat
men het niet wist.
Misschien komen de
reizigers vol blijdschap
uit de trein
en neuriën ze op ’t perron
nog vrolijk een refrein.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Dit gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl

Fietsend op weg

De wind in de rug
zon op mijn wangen
opent zich zomaar
een stil verlangen
naar U Heer
de Zon
van mijn bestaan
die mij deed komen
en hier doet gaan.

Coby Poelman - Duisterwinkel