Slingertijd

Handen omklemmen
het koude metaal,
zittend op het plankje
reiken voeten achterwaarts
tot aan de tenen het zand.
Benen recht naar voren
wiegt ze zich vooruit
om langzaam
met het lichaam
vaart te maken.
Wind suist langs haar haren,
schakels kraken,
in haar maag zweeft vaag
het draaierig gevoel.

Ontspannen laat ze zich
door lucht en ruimte voeren,
geeft zich over
aan hetgeen ze hoort.

Wanneer ze uitgeschommeld
haar gedachten ordent,
herinneringen
uit de kindertijd beschrijft
waar vader achter haar
met uitgestrekte armen
haar in de hoogte drijft

weet ze Wie haar voortbewoog
door heel haar levenstijd.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uitzicht op Uw koninkrijk

U wilt voor ons
een paradijs op aarde,
leerde ons hierom vragen
aan de Vader.
Nog is Uw rijk
op aarde niet geland,
toch zie ik soms
een stukje van Uw strand,
Uw licht over het water,
Uw schaduw in het zand,

vooral daar waar Uw wil gebeurt,
Uw brood wordt doorgegeven,
wanneer Uw boog de hemel kleurt,
kleurend ons grijs verleden.
Heer, in Uw vaderlijk gebed
hebt U de mens al in Uw licht gezet.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Haar kerstkaart

Elk jaar verscheen haar kaartje,
dit jaar ontbreekt haar groet.
Haar laatste kaarten toonden
een bevend schrijfgemoed.
Ook haar adres werd anders,
werd ze verzorgd, verpleegd?
We zullen spoedig weten
of ze nog kaartjes leest.

Die lieve trouwe dorpsgenoot
die altijd aan ons dacht.
Wat vreemd als ze opeens verstilt
op een decemberdag.
Ze bleef een kerstkaartkennis
tot in haar laatste kracht,
we lieten elkaar weten;
Hij komt, Hij wordt verwacht!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Vele woningen

Wij waren in Uw huis

en thuisgekomen

welde in mij een vraag

over Uw Vaderhuis

met vele woningen.

Die woningen

zijn dat misschien

de mensen

in wie U woning hield,

die bij U zijn gekomen?

Hoe het ook zij,

ik ben verheugd

dat Uw Geest

in ons wil wonen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel 'Geloofsvreugde'

Vergissing?

Ik schonk twee kopjes koffie in
maar ik was alleen,
toen kondigde Ik ben zich aan
en zijn we in gesprek gegaan.
Hij schenkt mij dagelijks levenszin,
nooit schonk ik koffie voor Hem in.

Toen dacht ik aan Maria,
aan wat Hij tegen Martha zei,
zo dicht was Hij vandaag bij mij.
Voelde Hij mijn verlangen?
Hoorde Hij Zijn gezangen?
Zag Hij hoe ik Hem verwacht?
Wat was het dat Hem bracht?

Als ik mij niet zo had vergist
had ik dan Zijn komst gemist?
In alle drukte van Advent
heeft Hij zich zelf tot mij gewend.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Vredebrenger van vandaag

Vandaag was Hij bij mij, de Engel
die ook in Lukas bij Maria was,
niet fel verlicht of hemels blinkend,
toch was Hij er door wat ik las
en me verplaatste in het meisje,
de woorden hoorde met haar hart,
bedenkend wat dit eeuwen later
persoonlijk mij te zeggen had.

Is het voor ieder weggelegd
Hem in of om je heen te voelen,
engelen hebben veel gezegd
Godsvrede voor het volk bedoelend,
misschien komen nog mensen samen
die van Zijn nieuws hebben gehoord
maar die nog niet kunnen beamen
ook mij geschiede naar Uw woord.

Verwachtend loop ik door de kamer
met engelwoorden in mijn hart,
weer onderweg naar Zijn geboorte
en naar Zijn wederkomst op aard,
neuriënd de engelwoorden
voor enkele herders in het veld
die ook vandaag voor ieder gelden,
dat heeft Hij mij zojuist verteld.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Winters bosgezicht

De bomen in ‘t besneeuwde bos

buigen licht voorover,

bewonderen de zachte vacht

op hun verdorde lover.

De zon verwarmt hun schitterende kruinen,

laarsjes breken het wit van bladerduinen,

een ruiter groet een hondenfluiter,

voetstappen stempelen het pad,

kinderen ontdekken een schat,

iemand neuriet zacht een lied,

kijkt naar boven en geniet.

De lichte bomen zwijgen,

hun takken neigen,

mijmeren over onthulde geheimen,

de sneeuw bedekt wat is geweest,

zuivert en geneest.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kerstbede

Hij had nog geen geboortekaart,
het hemels kind, op aard gebaard,
Zijn naam werd overal bekend
door ’t Woord van God, tot dit moment.
Dat het mag worden doorgegeven
als hoogtepunt in ieders leven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Schilderachtig

Het winters landschap aan de blinde muur

wekt in een waas van geheimzinnigheid

de aandacht op nabij en eindigheid

door roze nevel als een lichtend vuur.

Wachtende bomen wenken uit hun stam,
zie hoe die mist ons vergezicht ontnam.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Als Hij maar bij me is

Hij was al bij je

in de moederschoot,

voelde het wiegen

van de kinderwagen,

je eerste stapjes

zag Hij en genoot,

Hij hoorde ook

je stamelende vragen.

Heb je het wel gemerkt

dat Hij er was

toen jij onwennig aanschoof

in die nieuwe klas,

je was zo kwetsbaar nog,

naïef en argeloos

en zo verdrietig

als men jou niet koos.

Zo gaandeweg

heb je ontdekt

dat Hij het was

die meeging aan je zijde

en nu je grijs geworden bent

weet je, mijn toegewijde

is Hij, altijd en overal,

je leeft als een bevrijde.

Al ben ik kwetsbaar

zeg je sterk,

het geeft niet,

Hij is bij me.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

Groene kerk

Even stilstaan

in de tijd

die loopt en tikt en holt,

genieten

van dit mooi moment

in Gods rijke scheppingspracht,

de aanblik van wat komt.

Even stilstaan

in Zijn rijk

dat zich op aarde toont

in een moment van stilte

met Hem

die je bewoont.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Waakzame wijzen

Ze kwamen in beweging
bij ‘t horen van een profetie
zich naar Jeruzalem begevend,
geleerden in astrologie
ze speurden zo te lezen
dagelijks naar Uw teken,
volgden vervuld van vreugde
het stilstaan van Uw ster
waar ze vol eerbied vonden,
het kostbaarste U gevend,
de mens geworden Koning
van zo eindeloos ver.

Maak ons ontvankelijk als zíj
luisterend naar dromen
gespitst of het misschien
Uw fluistering kan zijn,
schijn voor ons uit
opdat wij mogen komen
waar U vanuit de Verte
Uw stralen stil verspreidt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uw bemoedigend Woord

Wat je ook doet, zo zegt Uw Woord
doe het van harte, als voor Mij.
Heer dank dat ik U hoorde,
Uw Woord bemoedigt mij.
Als ik voor U mijn werk verricht
valt al wat tegenstond mij licht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Kolossenzen 3:23

Bedankt voor...

Bedankt!

Dat is te weinig,

wat zeg ik dan nog meer?

Bedankt voor wie je was en bent,

voor wat je deed en doet,

en nog is het niet goed.

Hoe kan ik je bedanken,

zo, dat het overkomt

wat jij hebt toegevoegd

aan ’t goede dat ontstond,

hoe jij bewerkte wat je zag,

er was voor wie je nodig had,

gedreven door Wie je bewoog

hield jij je toevertrouwden hoog.

Zo wil ik jou bedanken.

De woorden die ik kreeg

werden me stil gegeven

toen alles in mij zweeg.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De Heer spreekt

Vader, ik las wat U

tegen Uw vrienden zei;

-wie naar u luistert, luistert naar Mij-

zegt U dat deze dag ook tegen mij?

-en wie u afwijst, wijst Mij af.-

Wat gaf U hen een kracht!

Ik draag Uw woorden met me mee

wanneer ik mensen spreek

en weet U met Uw stem in mij

als die van mij ontbreekt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Je bent een Koningskind

Heer,

waar ik klein was,

onbetekenend

in mensenogen,

kwam U opeens

met Uw onmetelijk

hoopgevende en

veelbetekenende woorden.

U was nabij en welgezind.

Nog klinkt het majesteitelijk

en krachtig in mijn oren:

Je bent een Koningskind!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Cannabislollies

Een dagje Amsterdam,
auto buiten de stad,
lekker met zijn tweetjes
met de vouwfietsjes op pad,
racen door de straten,
een heerlijk vrij gevoel,
gezellig samen praten,
dwars door het stadsgewoel,
hier een patatje eten,
daar een blikje fris
maar wat ziet mijn oog nu,
lollies van cannabis?
zomaar hier te koop
op het Waterlooplein,
ze lonken in bosjes
zowel naar groot en klein.

Het blijft me bezighouden
als we verder gaan,
ik trek me dit verschijnsel
toch wel behoorlijk aan.
Midden in die grote stad
bid ik voor Amsterdam
en ben op slag vergeten
hoe vrolijk ik hier kwam.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Beste vriend

Tussen het maanlicht

en de rozengeur

glanzen de sporen

van verdriet,

wie kent het niet,

gelukkig zijn zij

die de tegenslag

van alle dag

weten te incasseren

en leren

dat echt geluk

niet over rozen gaat,

dat maneschijn verdwijnt

wanneer de zon verschijnt.

Tussen het zonlicht

en het avondrood

glanzen de sporen

van het levenslicht

in een bericht

van Hem die leven geeft

en van je tegenslagen weet

omdat Hij je omgeeft

en alles mee beleeft.

Gelukkig is de mens

die Zijn berichten leest.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van Yvonne Nederend

http://creativeworship-workshop.blogspot.nl/2016/04/de-verwarring-rond-t-kruis.html 

Muziektegels

Negen tegels

blinken koperkleurig

in de zon,

drie bij drie.

Een kleuter springt

van tegel naar tegel,

muziek weerklinkt

als van een xylofoon.

De kleuter zingt,

looft, prijst, swingt,

geniet!

Negen tegels

vol muziek

en een dansende kleuter

versieren

een zonovergoten dag

met stralend publiek!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Geloofsgedichten" (2013)

Geliefd

Ik denk U in een lichte wolk
en luister of U iets vertolkt.
Bij U is alles zo sereen,
de stilte sluiert om ons heen,
die wordt niet onderbroken
en toch hebt U gesproken,
al is het niet op dit moment,
Uw woorden heb ik stil herkend.

U hoorde hoe geliefd U was,
ik voel nu hoe dat voor U was
en fluister door het wolkendek
hoe lief ook ik U, Vader, heb.

Coby Poelman - Duisterwinkel



Bij Marcus 1 : 11

Sprekend haar Vader?

Vertoon ik al iets

van Uw gezicht,

laat ik me

leiden door Uw gedicht,

zegt men al:

sprekend haar Vader?

Ben ik een

leesbare brief van U

in mijn doen en laten,

zijn het Uw woorden

die ik spreek,

is het Uw liefde

die ik geef,

is het Uw Geest

waaruit ik leef?

U kent mij,

hoort mijn vragen,

ik wil U zo graag

welgevallig zijn,

U meer en meer behagen.

Wilt U mij hierin dragen?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in: "Geloofsvreugde" (2013)

Hoopvolle treurbeuk

We lopen met ons drieën langs de graven,

de dorpsgenoten leven voor ons op,

de droogte heeft hier sporen nagelaten,

de jonge treurbeuk buigt steeds dieper in de top.

We hebben over voorouders gesproken

en wat we hen nog graag hadden verteld

maar eenmaal wordt de levenslijn doorbroken,

toch wordt in dromen soms die lijn hersteld.

Het is alsof de beuk aan ons wil tonen,

ik ben hier na de oude wilg geplant

maar zonder water zal het einde komen

nog voor mijn wortels met de aarde zijn verwant.

Meer dood dan levend geeft hij aan

dat hij zo misschien niet meer kan beleven

wanneer de graven zullen opengaan,

de doden nieuw bestaansrecht wordt gegeven.

Hier in de hof van ons vergankelijk leven

leeft de gedachte aan besprenkeling en doop,

bezinnend voelen we ons met elkaar verweven

en gaan we huiswaarts, in ons leeft de hoop.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Een goede vriend

Soms heb je iemand nodig,
een vriend als die van Job
die zwijgend met je meeleeft
en meeluistert naar God.

Soms kun je iemand zijn,
een vriend als die van Job
die stil met iemand mee bidt
en meeluistert naar God.

Zo in elkaars nabijheid
hoor je misschien nog niets
maar Hij die in je midden is
stilt iets van je verdriet.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Kerkdienstbeleving

Samen

thuiskomen in het huis van God,

ons geloof belijden,

verbonden zijn

met Hem.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Miskraam

Roerloos lig je in zijn handpalm
zo onwaarschijnlijk stil en kalm.
“Het hoofdje is niet goed gesloten”
zegt de dokter vastbesloten.
Je bent al helemaal gevormd
'k voel hoe het binnenin mij stormt
maar je had geen kans van leven.
We moesten je uit handen geven.
Ons jongetje, zo klein en nietig,
je vader en ik zijn zo verdrietig.

Een lied welt 's avonds op in mij.
Het eindigt met: "Blijf mij nabij".

Coby Poelman - Duisterwinkel





(Maart 1981. Gedicht gemaakt in oktober 2008)

Aangenaam bezoek

Toen al haar buren

met vakantie waren,

ze dacht dat er geen mens

zo eenzaam was

kwam opeens

dat jonge vrouwtje

die haar iets te lezen bracht,

bleef zelfs even

bij haar zitten,

dronk een kopje koffie mee,

kende haar uit de gemeente,

woonde ook aan de Allee.

Over haar valt

een glans van Vrede

als ze denkt aan dit bezoek.

Ze legt met een blijmoedig hart

 het vilten kruisje

in haar boek.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht"

Het overmaatse groen

Eerst riepen ze 

fantastisch en geweldig

maar toen het alsmaar

beter ging

verstilde de

verwondering,

knikte men enkel

uit beleefdheid

tot ook die

ten onder ging.

Het maaiveld

kortgeschoren

zou meer bekoren.

Zie het maar

als bescherming

fluistert de wind

vol ontferming.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verlangen

Soms is het vurig

dan weer lauw

maar nu

doorstroomt

een liefde voor U

zo bijzonder

die als ik het

beschrijven zou

geen boek

bevatten kon…

er is iets nieuws

onder de zon!

Coby Poelman-Duisterwinkel

De kerkklok luidt

De klok klinkt nog het zelfde

alleen de tijd verglijdt.

Op zondag spoort hij mensen aan,

in nachten tellen wij de niet geslapen slagen

en op het kerkhof luidt hij droevigheid.

Bij twaalf rook je het koken,

rond zes verscheen het brood.

Voor acht klonk de versnelde pas,

de halte stond vol wachtenden.

In mei het zwijgen in de acht.

Ik denk aan al die keren

dat wij ons haastten naar Gods huis,

de klok die ‘kom maar’ luidde.

In dat ritme liepen wij

en in dat ritme fietsen wij.

‘Kom maar, kom binnen, voel je vrij!’

Coby Poelman-Duisterwinkel

...... zend ik ook u

Ergens in het land

bidt een stille fietser

voor ieder die passeert.

Niemand ziet het,

niemand hoort het

maar gedreven

door de woorden:

zend Ik ook u

ziet de fietser

de mens

met biddersogen.

Over heel de wereld

zijn lezers

aangestoken.

Stille fietsers bidden

voor ieder die passeert.

Niemand ziet het,

niemand hoort het

maar ergens

op de wereld

is iets moois begonnen.

In Christus’ vrijheid voelen

mensen zich gezonden.

　

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel:"Geloofsvreugde"

De boog in de wolken

Toen het licht van de zon

de regen bescheen

zag ik Uw kleurrijke boog

om mij heen.

Door Uw belofte

wist ik Uw blik

gericht op die boog

en daaronder was ik

in een bijzonder ogenblik

zichtbaar met U verbonden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

bij Genesis 9 : 16

“Als de boog in de wolken is

dan zal Ik hem zien, zodat

Ik mijn eeuwig verbond gedenk”…

Gods aarde juicht

Gods aarde juicht

in de geplante boomgaard,

zij fluit een lied vol luister naar

het zachte fietsgeluid.

Zij voelt het zaad ontkiemen

in de bloementuinen

en glimlacht naar de

zwerfvuilprikkers in de duinen,

de schoongehouden sloten,

zij bekoren haar

zodat ze zingt uit vreugde,

feestviert in de morgendauw:

Hier houd ik van,

dit is tot stand gekomen

door een goede Geest van trouw.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Opgenomen in het jubileumboek van Torcqué: "Eco del silencio/Echo van de stilte/Tylos aidas". (Zie voor meer informatie https://cobypoelman.blogspot.com en dan in de rechter kolom Torcqué aanklikken)

Beleef de dag

Vandaag laat ik de mug
op ware grootte
en neem ik afscheid
van de olifant,

vandaag zit ik niet
bij de pakken neer
maar klim er op
en zie de overkant,

vandaag vertoef ik
tussen wolken,
mij trekt vooral
die lichte rand

want

opnieuw krijg ik een dag
van de Opgestane,
Hij wekt mij op 
en ik beleef Zijn band.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Beleef de dag"

Een lied voor elke dag

De engel in het kunstwerk aan de wand

met het gezicht omlaag gericht

blijft na de kerst ook relevant,

herinnert ons aan Gods bericht.

Als ik Zijn boodschap repeteer

die zoveel vreugde achterliet

verlang ik naar Zijn wederkeer,

dan vrees ik niet, dan vrees ik niet

maar hoor het hemels Engelenlied.

Coby Poelman-Duisterwinkel