De paradijsvogel

Vanuit zijn hoge uitkijkpost

zag hij hoe het kon zijn

en hoe door iets heel kleins

de mens in één keer afstond.

Droevig klonk zijn roep: Waarom!

Omdat, siste het uit de grond

de mens veel liever zelf beslist

en loopt de wereld in de mist

stelt men jouw vraag aan God.

Coby Poelman - Duisterwinkel

In gesprek met Vader

Praten met Vader
die mijn leven doorademt,
al voor ik er was
van me hield,
praten met Vader
hoeft niet geknield.

Hij is als vruchtwater
rondom een foetus,
luistert zodra ik me
tot Hem wend,
één en al oor
mijn stem al herkent.

Praten met Vader
is mijn levenskader,
of ik fiets, loop of strijk,
Hij luistert gelijk,
gewoon door er altijd te zijn,
praten met Vader
verlicht ook de pijn.

Soms is het heerlijk
om stil te zwijgen,
luisterend naar
wat Híj zegt,
die Zijn stem
in mijn binnenste legt.

Dan voel ik de
levenslijn die ons verbindt,
mag ik even weer zijn
als een kind.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Verwanten van Jezus

Vrouw,

die nooit kon baren,

weet je

dat jij de moeder

van Jezus zelf mag zijn?

Man,

die enig kind bleef,

weet je

dat jij de broeder

van Jezus zelf mag zijn?

In Marcus drie

zei Jezus

de schare overziend:

Ziehier mijn moeder

en mijn broeders

want die Gods wil volbrengen,

zij zijn mijn moeder, zus

en broeder.

Geschreven bij Marcus 3 vers 31 - 35.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht" (2013)

Is het einde nabij?

De aarde beeft,

de vloed komt over ons,

Heer is het al zo ver
komt U nu terug?

Ik kijk steeds naar de wolken
in een erg felle lucht
het is te licht
om goed te onderscheiden
of dit het einde al zal zijn
van alle tijden.

Steeds als ik denk
nu komt Hij op de aarde
weerspreekt mijn hart
nee, nu nog niet
want Hij zou komen
als een dief
op een moment dat
niemand Hem verwacht,
eens, op de wolken, in de nacht.

Toch wil ik U vertellen Heer
hoezeer ik op U wacht…

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. de tsunami in Japan op 11 maart 2011

Gepubliceerd in "Geloofsvreugde"

Orgelspel

Op een doordeweekse dag

kom ik in zondagsstemming

wanneer ik de ontmoetingskerk passeer.

Orgelklanken in de avondstilte

tillen verlangen in mij op,

over mij valt een vacht van vrede,

zacht neurie ik “Hij zij geprezen”

en denk aan vader die

een groot deel van zijn leven

op de orgelbank doorbracht.

Deze psalm, summum

voor elke organist, in hemel

of op aarde, trouwe Vader

nooit blijf ik ongeroerd

als ik de melodie ontwaar,

“Looft God” beroert intens gevoelig

mijn allerdiepste snaar.

Coby Poelman-Duisterwinkel

N.a.v. Psalm 150