Genadig is de Here

Kind van ons kind,
kleine man,
nu al zo eigen,
daar bén je dan.

Je pientere oogjes
nemen ons op,
volgen beweging,
je bloemt uit de knop.

Je warmte, je geur,
je licht gewicht
zo dicht aan ons hart
maakt ons Scheppergericht.

Kind van Uw kind,
kleine man,
nu al zo eigen,
we ademen dank.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën"

Nieuwjaarsbede

Moge het nieuw gegeven jaar

ons openvouwen voor elkaar,
moge Zijn licht door werelds nacht
ons brengen waar Hij wordt verwacht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hemels geboortebericht

In de schaduw van het licht

ligt ergens in het stro

een moegestreden moeder

haar ogen opgelicht.

Er is geen bed op klossen,

ze heeft geen wieg, geen kruik

en geen elektrisch licht.

De man kijkt in het rond

en vindt een voerbak

voor het pasgeboren Kind.

Kijk eens door de kier

van het kapotte dak,

het is de ster

waarover men sprak,

die schijnt op het Kindergezicht

dat schittert van licht!

Met een stralend gezicht

vertrekken verwonderde herders.

Volg dan hun spoor van licht,

geef het aan iedereen door,

dit hemels geboortebericht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Het pinkstert!"

Kerstgebed

Eeuwige Vader, Vredevorst

Brandend van verlangen

kwamen we naar Uw Huis.

Vol eerbied en ontzag

het evangelie horend

voelen we verbondenheid

met Uw geloofsgetuigen

in die heel bijzondere nacht.

Het licht van engelen omringt ons

bij het zingend Eer zij God.

Uw ster straalt ons

van verre tegemoet,

lokt ons in gedachten

naar waar wij in ootmoedigheid

het heilig Kind verwachten.

We leven ons met hen

die ’t Kind aanbaden in,

voegen ons bij de ouders

in groot geloofsvertrouwen

wetend dat ons in Hem

de Redder is geschonken,

gedenken met wie uit

de beker dronken

dat wij door Hem bevrijd

ooit mogen ingaan in

Uw eeuwigheid.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Het pinkstert!" (2012)

Kerstboodschap om de hoek

In haar erker staan
de wijzen op het oosten,
een stukje verder
lopen schapen met een herder,
aan de zuidkant
zie je Maria en Jozef gaan,
de stal met os en ezel
wachten op het westen,
de voerbak staat nog op de kop,
het vilten kindje onderop.

Bij het kaarslicht
van de kerstnacht
haalt ze wijzen uit het oosten,
schapen met hun herder,
Maria en Jozef naar de stal,
de voerbak keert ze om,
nu ligt het kindje boven.
Dit is voor haar jaar in jaar uit
een uiting van geloven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit "Het pinkstert!" (2012)

De stem van God

Soms roep ik mijn naam
zoals moeder die riep
als ze me wakker maakte,
dan hoor ik in mijn roep
haar warme stem onder de trap.

Nu denk ik aan wat Vader zei;
Ik riep je bij je naam,
je bent van mij.

Hoe zou Hij klinken
als Hij me wakker roept.
Dat ik Hem toebehoor
troost mij vooreerst genoeg.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Jesaja 43 : 1 en Zondag 1 H.C. 

Het Hannagevoel

 

Als ze de stille hoop

die zo vaak ijdel bleek
heeft uitgesproken
komt haar gevoel,
mij nog zo eigen,
weer levend in me boven.

Verwachting stijgt,
tegenslag dreigt…

als haar teleurstelling
mijn hart bereikt
is het of troostend
Hanna in me schreit.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht" (2013)
　

Lichtende Schaduw

Ik zag een vage regenboog

over een heldere

gebogen

alsof de één de schaduw

van de ander was.

Mijn pas vertraagde,

zilverkleurig vlogen

speelse vogels

voorlangs

en onderdoor

tegen het lichtend

donkergrijs.

Ik ondervond

hoe schaduwrijke vleugels

zich spreidden over mij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Geloofsvreugde" (2013)

Repetitieruimte

Het koor is niet compleet,

de alt zingt weer alleen

en ook de bassen

kunnen steun gebruiken.

De dirigente hoopt en bidt

dat niemand ziek zal zijn

op zondag in de eredienst,

het groepje is zo klein.

Hoe zou de Grote Dirigent

vanuit de hemel bidden,

Hij heeft allen

genodigd in Zijn Koor.

We kunnen hier op aarde

toch vast gaan repeteren,

verschillend als we zijn

geven we samen goed gehoor.

Al zullen hier en daar

wat valse tonen klinken,

als we met vreugde werken

aan de harmonie

zullen we op een dag

de mooiste psalmen zingen,

vormen de stemmen

een gouden melodie!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën" (2016)

Naar Huis

Het is voorbij,

je hoeft niet langer lijden.

Hij heeft zich over je ontfermd.

Het werd te zwaar voor jou

en wie je begeleidden,

je wordt niet meer door pijn getergd.

Je mag naar Huis

zoals je duiven kwamen,

dit was voor jou de laatste vlucht.

Hij kent Zijn kinderen

en noemt hun namen,

Hij kijkt gedurig naar de lucht.

Wij moeten je gemis

nog gaan verwerken

en wennen aan je lege plek.

We vragen Hem

om ons hierin te sterken,

Die eens nieuw leven in ons wekt.

Je mag naar Huis,

het is je eindbestemming,

je bent al zo dichtbij, vlak bij je duivenhok,

je rust nog even uit

in onze afscheidskring,

dag broer van me, ga nu, Hij wacht je op.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven op 7 augustus 2012, de dag waarop mijn broer is overleden.
De titel is ontleend aan de naam van de postduivenvereniging waar hij lid van was.

Uit: "Verrassend uitzicht"(2013)

Scheuren in het pleisterwerk

Scheuren in het pleisterwerk

van de gerestaureerde kerk

vertellen de historie

van wie verwond door het verleden

louter kerkpaden betreden

voor concert of glorie.

Wanneer de wond ontpleisterd is

komt ruimte voor vergiffenis

breekt Zijn bevrijding door.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit:"Geloofsvreugde" (2013)

De rust van Uw zondag

De stilte

die U toezingt Heer,

doorademt echo’s

van weleer,

de rust

van hemelingen.

Hier wordt Uw Woord

bezongen,

het stilt

in ons de honger,

't verlangen

naar Uw keer.

Uw zegen

in het zondagslicht,

het lichten

van Uw Aangezicht,

het geeft ons

zoveel vrede.

Gaande met U

in ’t hier en nu

voelen we door

Uw leven

dat U ons

blijft omgeven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën" (2016)


Te beluisteren op  http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/155-het-heil-van-de-zondag

Had ik maar gezwegen

Had ik maar gezwegen

toen mij onrecht werd aangedaan,

misschien was het dan niet zo ver gegaan.

Had ik maar gezwegen,

waarom moest ik zo op mijn strepen staan

en was ik zo beledigd.

Als ik aan Jezus had gedacht,

hoe Hij gehandeld had,

dan had ik wel gezwegen.

En toch heeft Hij genadevol gegeven,

door alles heen mij stil de weg gewezen

die Hij van plan was met mij te begaan.

Zo is Hij, God, zo heeft Hij mij genezen,

aan wie mij onrecht deed

liet Hij mij stil vergeven.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Geschreven voor het thema "zwijgen" van gedichtensite.nl
 

Bemoedigd door God

Ik zie de dingen in een ander licht

nadat ik mijn Verlosser heb gesproken,

als een discipel ben ik aangestoken,

zijn ‘Wees niet bang’

klinkt nu al eeuwenlang,

de naklank nodigt tot ontvang!

Zijn woorden sporen aan

om door te geven, op te staan.

 

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verrassend uitzicht

Heer,

in dit land

waar bergen schaars zijn

en de dalen minder

klinkt het misschien

een beetje raar

maar U begrijpt mij

als geen ander

wanneer ik zeg

Heer,

als ik U niet had

dan was ik nooit zo

zinvol door de

dalen heen gekomen,

dan had ik nimmer

op die hoge berg gestaan

waar U me van het uitzicht

liet genieten;

het dal dat ik met U

ben doorgegaan.

Er ging geen dag voorbij

of U klom voor mij aan

en telkens keek U

of ik er nog was

en U beloofde:

als Ik toch ooit

uit het zicht mocht zijn,

Ik hóu je in het oog.

Heer,

wat een Lichtglans geeft U

dat ik U kennen mag,

U kleurt mijn leven

met Uw fleur

en steunt mij

dag aan dag.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht" (2013)

Ik zag het ook

Kom dichter bij Mij,

laat Mij je tranen drogen.

Waar jij vernederd wordt

daar zal Ik jou verhogen.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uitvaart

Er wordt gesproken
over de Openbaring,
komend bij Zijn gaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gebed om moed

Heer,
geef mij moed
om in vrijmoedigheid
te zeggen dat ik van U houd
ook als dat niet in liefde
door de ander wordt ontvangen.
Geef mij de onbevangenheid
om te getuigen van Uw kracht
die in mij leeft
als ik ontmoedigd wordt.

Moedig mij aan
om over U te schrijven
en richt mij op
als ik mismoedig ben.

Help mij
om te bemoedigen
wie moedeloos geworden zijn
of door teleurstelling de moed opgaven.
Behoed mij echter voor de overmoed.

Heer,
zo met U,
gesterkt door Uw nabijheid
durf ik het aan
om in een wereld vol beproeving
blijmoedig en ontvankelijk
Uw weg te gaan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij 1 Johannes 5 : 14

Gepubliceerd in: "Verrassend uitzicht" (2013) 

Flip van de kerk

De nieuwe dominee
wil een Filippus zijn
die mensen als Nathanaël
naar Jezus begeleidt.

Bevlogen als hij is
laat hij zich leiden,
en de Nathanaëls,
ze voelen zich gezien,
raken opgetogen
als hij hen meeneemt
op die weg,
zijn kom en zie
klinkt gaandeweg.

Hij komt hen tegemoet
met warme goede woorden
omdat vanaf de moederschoot
Hij mensen zag en uitzicht bood.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Johannes 1 : 44 - 52

Het onopvallend vruchtje

Stille Landman, zie mij wachten

in ‘t verborgen duister,

ik draag een heel klein vruchtje maar.

Wanneer U langskomt zult U denken

dat vruchtje is nog lang niet klaar,

ik leef hier in het donker,

durf me niet laten zien,

nooit kom ik in het volle licht,

komt U een keer bij mij misschien?

Ik ben zo bang voor al die ruwe mensen

die plukken in het wilde weg

en met hun ladders langs mij schuren,

geen blik mij waardig keurend

vernielen ze de heg.

Ik wil zo graag meer vruchten dragen

maar er komt geen landman langs

die naar mijn bladerdak komt kijken,

ik heb geen schijn van kans.

Ze lopen allen mij voorbij,

begerig zijn hun ogen

gericht op vruchten in het licht,

naar mij wordt niet gebogen.

O goede Landman,

bent U daar?

U hebt mij niet gemeden,

wat voelt dat fijn, ik zie Uw hand,

hebt U zich niet gesneden?

Stille Landman, hoorde U mij?

Ik heb voor ‘t eerst gebeden!

　

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit de bundel "Geloofsvreugde"

Onze Vader

Over de hele wereld
bidden we "Onze Vader",
ieder in de eigen taal.

Denken we bij "Onze"
bewust aan allemaal

dan klinken door de wereld
gebeden voor elkaar,
vormen we verenigd
Zijn grote kinderschaar.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bidden tegen de storm in

We vallen stil,

verdriet vult

hart en ogen,

zo machteloos,

verslagen,

biddend, vragend,

heen en weer geslingerd

tussen vrees en hoop.
 

Dit kind van U,

ze heeft zo veel geleden,

het is zo moeilijk

om haar te zien gaan.

Hoe kan een mens

anders dan in een bede

zo’n zware storm

van leed doorstaan?

Alleen in overgave

aan U in stil gebed

hopende op Uw kracht,

Uw medeleven,

vertrouwend wachtend

op wat U dit kind

om wie U zoveel geeft

na deze storm zult geven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

Herfstsonnet

Wandelend in de prinsentuin van God
bewonder ik de kleuren van oktober,
de tinten kornalijn zijn ver van sober,
hier klinken klanken als van een fagot.

De herfstzon filtert door verkleurde bomen
die als een poort het uitspansellicht scheidt
van wat op aarde zich voor ons ontspreidt,
ik mijmer over hoe de Heer zal komen.

Zingt heel de wereld al haar Scheppers lof
of laat de hemel ons nog even wachten,
kastanjes glanzen onder bladerstof,

een lieveheersbeestje leest mijn gedachten,
opent de toegang naar de Koningshof,
het vliegt naar oorden van een stil verwachten.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Velden vol melodieën" (2016)

Uitgenodigd

De tafel is gedekt,

de gastheer roept zijn knecht,

laat alle gasten komen.

Maar de genodigde ontbreekt,

wie in zijn plaats kwam drinkt en eet,

nooit kregen zij zo’n feestmaal,

zo’n hartelijk onthaal.

Vandaag kwam iemand die het vroeg,

was deze knecht wel enthousiast genoeg?

Coby Poelman-Duisterwinkel

N.a.v. een preekbespreking over Lucas 14 : 15 - 25