Hoe graag willen wij Jezus zien,
klimmen wij ook in bomen,
en als Hij zich dan tot ons richt,
zouden we bij Hem komen?
kan Hij meteen wel bij ons terecht
of is ons huis niet klaar,
zijn wij tot wat Hij vraagt bereid
of is er nog een maar?
Coby Poelman-Duisterwinkel
beroeren mijn gemoed,
ik pas mijn snelheid zachtjes aan,
dit samenzijn voelt goed,
We lopen zwijgend op het pad,
U kent mijn wel en wee,
niets hoef ik U te zeggen
want U beleeft het mee.
Ik leef me in Uw menstijd in,
wat had U het soms zwaar,
was Vader in die tijd bij U
zoals ik U ervaar?
Er was in ‘t donkerste moment
Uw hartverscheurend woord
of Hij U toen verlaten had,
heeft Hij Uw roep gehoord?
Uw stappen in mijn wandelpas,
ze zijn mijn grootste schat,
nooit hoeft een mens alleen te zijn,
U kruist ons levenspad!
Coby Poelman-Duisterwinkel
