Krokussen van Hoop

Op het kerkhof

staat een wilg

te dromen in de zon.

Krokussen in bloei

omcirkelen de stam

alsof ze tot de dromer

willen zeggen:

wordt toch eens wakker

heb je ons al gezien

we vieren hier

het voorjaar,

zie onze gele hartjes

geopend naar de Zon

die ons ontvouwen heeft

als teken van de Hoop,

wij zijn wel even

dood geweest

maar kijk ons toch eens leven.

De dromerige wilg ontwaakt

van al dat jonge groen,

bekijkt de kleuren

wit, geel, paars,

de mooi gevormde hartjes

bedenkt hoe vaak

hij is gesnoeid en

weer is uitgelopen.

Hij groet de blijde krokussen

met buigend takgezwaai,

een zwarte kraai schrikt op.

Het kerkhof sluimert door,
wachtend de Grote Zomer.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Het pinkstert!"

Spijkers in de lijdenstijd

De stille week is ruw doorbroken
door spijkerbommen, door de dood,
stil herdenken we die vielen,
de verslagenheid is groot.
Wat een lijdensweg naar Pasen,
angst en boosheid grijpt ons aan,
biddend tot de Man van smarten
die dit lijden kan verstaan
putten we uit Hem de kracht,
sta ons bij in deze nacht
waar het lijden zo dichtbij komt,
ons verstijft tot aan de grond.

De ruw doorbroken stille week
leidt gedachten naar de spijkers,
we herdenken ook Zijn dood,
verslagen om Zijn stervensnood
in de lijdensweek voor Pasen.
Nog grijpt ons emotie aan,
denkend aan de Man van smarten
die ‘t voor ons moest ondergaan.
Levend geeft Hij ons de kracht,
Die ons bijstaat, dag en nacht,
in het lijden zo dichtbij
leidt Hij ons de dood voorbij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Johan Plas

Pasen in zicht

De boom des levens

in de Hof van Eden

werd door de zondeval

de boom des doods.

Het zware kruis

uit deze boom vervaardigd

werd gedragen

door Gods eigen Zoon.

Dood en zonde

liet Hij achter in Zijn graf.

Zo kon de boom des doods

weer vruchten dragen

omdat Hij vergaf.

Verrezen uit de dood

ging Hij de Zijnen voor op reis

door de verlaten Hof

naar ‘t Hemels paradijs!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit de bundel: "Het pinkstert!"

Kunstwerk van Johan Plas

Als de wolk schijnt

Op deze mooie voorjaarsdag

denk ik aan Petrus, wat hij zag

toen hij met Jezus in de bergen was

en vroeg om bij het hemels licht

voor Jezus, Mozes en Elia

tenten op te richten.

Heeft wie door God is opgenomen

behoefte aan een onderkomen?

Hij wordt al onderbroken

door de stem van God

die uitgaat van een wolk.

In ’t licht dat niemand kan verdragen

hoor ik door Petrus ook die Goddelijke stem:

dit is mijn Zoon, in Hem

heb Ik mijn welbehagen.

’k Zie hem die het niet aanzien kon

zich vol ontzag neervlijen op de grond.

Als Petrus ben ik aangedaan,

Hij raakt ook mij, ga maar weer staan,

je hebt toch niets te vrezen,

Zijn ogen doen mij Vaderliefde lezen.

Ik was met Petrus in Zijn hemels licht

en zijn ervaring heeft ook mij verlicht.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij Mattheüs 17: De verheerlijking op de berg

Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015) Friese Pers Boekerij/Noordboek


Kunstwerk van A.A. van Meurs

De dag van je doop

In je stralend witte dooppak

wacht je op wat komt,

op pappa’s schoot

kijk je de kerk eens rond,

stil luister je naar

wat we voor jou zingen,

nieuwsgierig onderga je

alle handelingen.

Je wijst naar kaarsen,

naar het glas in lood,

dan daal je met ons af,

ontvangt de Heilige doop,

je hoofdje buigt zich

voor ’t gezegend water,

wat dit voor je betekent

leer je later.

Intens beleven we jouw dag.

Lang zal hij leven klinkt

na alle eerbied en ontzag,

de vreugde in ons zingt.

Kind van ons kind,

ons hart stroomt vol,

jouw naam mocht klinken,

jij bent kind van God.

Coby Poelman - Duisterwinkel