Hoe zou het zijn
als in de trein
een vesper werd gehouden,
op zondag
in een kerkcoupé
we Bijbels openvouwen,
men om de beurt
gaat lezen,
a capella zingt
en in gesprek gaat over dat
wat God en mens verbindt.
Wie weet geeft het wel
dat gevoel wat menigeen
vaak mist
maar nimmer onder
woorden bracht omdat
men het niet wist.
Misschien komen de
reizigers vol blijdschap
uit de trein
en neuriën ze op ’t perron
nog vrolijk een refrein.
Coby Poelman-Duisterwinkel.
Dit gedicht is te beluisteren op www.audiogedichten.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten