Veelkleurig

 

Hoe kleurig zijn wij mensen,

kinderen van God,

de een kleurt de ander,

anderen kleuren in,

veelkleurig vormt zich een geheel.

Al kleurt de een iets anders,

een ander iets te veel,

toch is een rode draad te zien

door kleurenbogen heen,

verbindend en bevrijdend,

beminnelijk en leidend.

Als kleuren niet meer mengen

maar opgaan in alleen,

zoek dan die rode draad langszij,

de stem die enkel vraagt: ‘Volg Mij.’

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek op 24 april 2016 

 

 

De foto is genomen van de achterzijde van de nieuwste Elisabethbode. 

De redactie heeft bij mijn gedicht een passende afbeelding uitgezocht.