Empathie

Toen ik enkele jaren geleden van de Bijbelkring naar huis fietste kreeg ik steeds een regel in gedachten. Dan stapte ik van de fiets af en typte het in mijn mobiel bij notities om het niet te vergeten. Het ging maar door en op de stoep bij de voordeur kreeg ik weer een gedachte. Toen ik binnen was en alle notities las was ik ontroerd. Het was een compleet gedicht dat mij onderweg werd ingegeven. Graag deel ik het hier met jullie. Een bemoediging van God zelf.

Kijk eens naar mij,

laat me je ogen zien,

ik vraag het niet voor niets

ik ben met je bewogen.

Kijk nu niet weg,

ik heb het al gezien

dat smalle spoor

onder je afgewende ogen.

Zo kijkt de Heer,

Hij ziet je aan

en voor je Hem kunt tonen

wat je vandaag hebt meegemaakt

heeft Hij het al vernomen

en is je troostend

tegemoet gekomen.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in de bundel "Verstillend Licht"