Tussen gesteven wit
zien we herkenning, open ogen,
je hand die zoekt en knijpt,
de hoop herleeft.
Hij geeft een sprankje tijd
voor nog een afscheidsgroet.
Hij leeft in jou, in ons,
Hij is de laatste strohalm,
Hij houdt ons vast,
die onze laatste hoop
doet leven in Zijn land.
Tussen geweven wit
zie je in Hem herkenning,
Hij opent ogen
en ontvouwt je hand.
zie je in Hem herkenning,
Hij opent ogen
en ontvouwt je hand.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Wat een ontroerend en rakend gedicht Coby.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je mooie reactie Hilly!
Verwijderen