Hier is het stil en vredig,
hier spreekt men met en over God,
hier wacht het eeuwig leven
en niemand doet hier bot.
Hier voel ik me gedragen
door herinnering en hoop
en dwaal ik langs de graven
hier leeft de dood.
Als ik hier eens zal liggen
te wachten op wat komt
loopt hier misschien mijn nageslacht
te hopen op Zijn komst.
Wie weet zit op dit bankje
een jonge organist
te denken aan zijn oma
die hij een beetje mist.
Ik zal weer eens op huis aan
om eten klaar te maken
voor hen die heel graag met mij
over leven willen praten.
Op deze plek houd ik vooral
de tijd wat in de gaten.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten