Verscholen in zijn randjesmuts
wacht hij de stilte af,
voorzichtig als een zijderups
glijdt hij op de tast,
vult zich met het frisse
en eitjes van de slak,
de sporen, niet te wissen,
verraden waar hij was.
Het frisse groen, ontsproten,
wacht het zonlicht af,
uitbundig, onbespoten
voelt het de zuigerskracht,
ontdoet zich van het slijmsel
door overlevingskracht,
bevrijd voelt hij het glijden,
ontvouwt zich tot een pracht!
Onder een mooie randjestop
glijdt over zwarte aarde
de huisjesslak, hij denkt hardop;
ik liet je in je waarde.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Wat is de natuur mooi he Coby.
BeantwoordenVerwijderenSchitterend verwoord en een prachtig fotogedicht is het geworden!
Fijn Hilly, dankjewel! De foto was uitnodigend om er een gedicht bij te schrijven;)
Verwijderen