Kerstverhaal 2013 "Nieuwe mensen"

Ik speel dat mijn fiets een paard is en steiger door de nieuwbouw. Soms glijd ik bijna uit over de bobbels zand. De stratenmakers zijn al naar huis. Het wordt nu snel donker. Eén rijtje nieuwbouwhuizen is klaar. Ik stijg af en stal mijn paard. Er brandt licht in één van de huizen en ik wil kijken of er mensen met kinderen wonen. Ik voel me een beetje alleen. De meeste kinderen van mijn klas hebben broertjes en zusjes en een vader en moeder thuis. Een echt vriendinnetje heb ik niet want de kinderen in mijn klas vinden het vreemd dat ik alleen een moeder thuis heb. Ook al zeg ik altijd dat mijn pappa vaart, ze geloven me niet. Nou, dat snap ik wel want het ís ook niet zo.
Ik zie een oude bruine piano en op die piano een vierkante vissenbak met water en plantjes en een hele grote schelp, zo eentje waar je de zee in kunt horen. De vissenbak geeft licht. Ik zie een bank, stoelen met groene kussens en naast de piano een eettafel met zes stoelen. Een jongen en een meisje spelen scrabble. Een kleiner meisje kijkt toe. Het grootste meisje lijkt van mijn leeftijd. De jongen lacht en schrijft zijn punten in een schrift. Het meisje pakt 5 letters van het plankje en legt ze op het bord. De jongen telt en lacht nu niet meer. Hij schrijft weer punten in het schrift.
Dan komt de moeder binnen. Ze draagt een baby op de arm. De kinderen schuiven het bord en de plankjes naar het raam en de moeder gaat de baby verschonen op de tafel. Ik wil kijken welk woord het meisje heeft gelegd maar dan zien ze mij. 

Het hele verhaal is te lezen in het boek :Granaatjes met een gouden slot. Verkrijgbaar via cobytjeert@live.nl