De stilte is nog stiller
dan voorheen
de beukenhaag draagt nu
een vorstelijke kraag
berijpte bomen
fluisteren nog zachter
temidden van
de wintervacht
zit ik als een vorstin
op de beklede bank
het wit steekt schitterend af
tegen mijn zwarte jas
vogels zingen zuiver
van opstanding en leven
hun teksten staan in veelvoud
op zerken geschreven
ik voel me in een heerlijk licht
door Wie mij schiep verheven.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten