Troonopvolging

Als op een dag

de Koningin zal zeggen:

“Het is genoeg,

mijn tijd is nu voorbij,

‘t moment is daar

de kroon af te gaan leggen,

‘k maak voor mijn zoon

de plaats met liefde vrij,”

bidden wij dan

voor en met hen de bede:

Heer, maak ons instrument

van Uw bedoelde Vrede.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Uit de bundel: "Geloofsvreugde"
http://bestelmijnboek.nl/vm-cat/dichtbundels/geloofsvreugde-detail


Bovenste kunstwerk is geschilderd door Sjoke Wassenaar

Koninginnedag (triolet)

De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw,
de wimpel wappert vrolijk in oranje.
De Vaderlandse vlag toont Hemeltrouw.
De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw,
't is God op wie de volksliedzanger bouwt
Hem hulde brengend onder fleurig franje.
De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw
de wimpel wappert vrolijk in oranje!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Koningsgezind

Geen zondag ging voorbij
of hij bad voor
Hare Majesteit
de Koningin
en haar gezin.
Nooit heb ik gevraagd
naar het waarom,
het hoorde gewoon bij hem.

In mijn beleving
schiep deze predikant
door zijn gebeden
een Koninklijke band
tussen het aards en
Hemels Vaderland.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Vuurtorenwachten

Vertel me het verhaal
van het licht in het donker,
van de golven
die elkaar overspoelen
tot ze aan land omkeren
naar het oneindige.

Het licht dat nooit dooft,
baken in zee,
houvast in de chaos
van wat begin, midden
en einde verhaal is

van Genesis tot Openbaring,
van woeste leegte
naar het Eeuwig Licht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven bij het gelijknamige boek van Jeanette Winterson

U bent nog net op tijd

Steeds verder

vouwt het lichaam zich

tot foetus

totdat het leven

stervend haar verlaat

ontvouwen wordt ze

weggedragen

en met gevouwen handen

nagestaard

die ooit mijn liefste

in zich droeg,

ze is voorbij

maar niet voorgoed

want ze ging vol vertrouwen;

genade bleek genoeg.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Net op tijd in het ziekenhuis om de laatste ademtocht op 25 juni 2011 mee te maken...

Uit: Verrassend uitzicht

Daniëls dieet

De weegschaal
geeft aan:
Je hebt weer niet
als Daniël gegeten.

Hij zat temidden
van vorstelijke eters,
schoon van gestalte,
energiek en gezond
met een bord groenten,
’t was water wat hij dronk.

Vastbesloten als hij was
liet hij zich niet verleiden.
Hij werd gezegend
met Geestelijke spijzen.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

(Vrij naar Daniël 1.)

Goed nieuws!

Vandaag trof ik mijn nichtje,
ze straalde helemaal,
wilde me iets vertellen
in haar gedreven taal.

Ze zei: “Ik doe belijdenis
met Pasen in april.”
Meteen werd het me duidelijk
dat zij dit heel graag wil.

Ze toonde me een mooie brief
van de dominee gekregen.
“Lees maar” zei ze glunderend,
ik werd bijna verlegen.

Dit door Gods Geest geraakte kind
was zo ontzettend blij
dat ze belijdenis gaat doen.
Haar nieuws ontroerde mij.

Ze blijft in mijn gedachten,
‘k verheug me op de dag
dat deze blijde jonge vrouw
haar doop beamen mag.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven in 2009

Met Innig medeleven

Waar woorden ontbreken

begint de Geest te spreken

doorbrekend de onmacht

met bovenmenselijke kracht,

dwars door donkere nachten heen

hoor je: Je bent niet alleen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Zoekende

Als je denkt
dat je eindelijk
gevonden hebt
waar je naar zocht
ben je het voor
je het weet
al weer kwijt.

Soms vind je
zonder zoeken,
ben je gevonden
voor je zocht.

Dat is het mooie
van Ik ben.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Niemandsland

Vierentwintig stappen,
toen ik verkleumd was
drie er bij,
groter geworden,
één stap minder.
Vandaag ben ik
een half uur vrij.
Ik graaf naast moeders graf
mijn colablikje in,
het opgerolde briefje
gaat over oma’s Bijbel,
mijn vraag aan God en
wat ik mis van ons gezin.

Hoeveel adressen
heb ik nu gehad,
hoe vaak ging ik als slak
met mijn rugzakhuis op pad,
waarom ging het telkens mis,
deed ik wat ik niet wilde
maar toch gebeurde
als iemand zeurde
over mijn
verstopt verdriet
of degenen die op mij letten
mij volplakten
met negatieve etiketten
waardoor ik zelf
maar amper zichtbaar bleef,
gerechtigheid verdween,
mijn naam veranderde in
Just, slechts, alleen

totdat ik hoorde
dat het níet mijn schuld was
en ik vertellen durfde
van mijn dodelijke angst
en eindelijk
mijn opgekropte
tranen uit kon huilen
waardoor ik ruimte kreeg,
mijn niemandsland kon ruilen
voor Justus,
mijn vertrouwde naam.

Coby Poelman-Duisterwinkel.


Geschreven bij het gelijknamige boek van Guurtje Leguijt