We vallen stil,
verdriet vult
hart en ogen,
zo machteloos,
verslagen,
biddend, vragend,
heen en weer geslingerd
tussen vrees en hoop.
Dit kind van U,
ze heeft zo veel geleden,
het is zo moeilijk
om haar te zien gaan.
Hoe kan een mens
anders dan in een bede
zo’n zware storm
van leed doorstaan?
Alleen in overgave
aan U in stil gebed
hopende op Uw kracht,
Uw medeleven,
vertrouwend wachtend
op wat U dit kind
om wie U zoveel geeft
na deze storm zult geven.
Coby Poelman-Duisterwinkel
Uit: "Granaatjes met een gouden slot" (2015)
Vertrouwen is dan zo belangrijk en kan troosten bij dit verdriet. Rakend Coby.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groet,
Hilly
Dankjewel Hilly, het mooiste is dat dit kind nog steeds leeft en inmiddels weer aan veel dingen deel kan nemen terwijl het destijds uitzichtloos was.
BeantwoordenVerwijderenHet is al meer dan 2 jaar geleden dat ik dit schreef. Heel bijzonder.
Hartelijke groet van Coby