Slingertijd

Handen omklemmen
het koude metaal,
zittend op het plankje
reiken voeten achterwaarts
tot aan de tenen het zand.
Benen recht naar voren
wiegt ze zich vooruit
om langzaam
met het lichaam
vaart te maken.
Wind suist langs haar haren,
schakels kraken,
in haar maag zweeft vaag
het draaierig gevoel.

Ontspannen laat ze zich
door lucht en ruimte voeren,
geeft zich over
aan hetgeen ze hoort.

Wanneer ze uitgeschommeld
haar gedachten ordent,
herinneringen
uit de kindertijd beschrijft
waar vader achter haar
met uitgestrekte armen
haar in de hoogte drijft

weet ze Wie haar voortbewoog
door heel haar levenstijd.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kerstavond

Stil eens,

de kerkdeur opent nodigend

zo ook het Woord van God,

Vrede zij u

spreekt Hij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Harry Meerveld, de kerk van Breede.

Mijn Levensader (een villanelle)

Als alles mij te machtig is
zintuig ik naar de Vader,
beleef ik Zijn getuigenis.

In 't diepst van die geheimenis
komt Hij mijn ziel steeds nader
als alles mij te machtig is.

Zo straalt Hij door mijn duisternis,
vormt Hij mijn levenskader,
beleef ik Zijn getuigenis.

Hij vult wat ik ten diepste mis,
doorstroomt in mij als ader
als alles mij te machtig is,

en bid ik om vergiffenis
voor vijanden en dader
beleef ik Zijn getuigenis,

dan nodigt Hij mij aan Zijn dis
vol troost en vol genade.
Als alles mij te machtig is
beleef ik Zijn getuigenis.

Coby Poelman - Duisterwinkel


http://www.poezie-in-beweging.nl/framerechts/poezie_en_opdrachten/maakeeneigengedicht/villanelle.htm

Gevonden adelaarsjong

Hij zag een adelaar

tussen de kippen

en kreeg als antwoord

op zijn vraag

ik heb van hem

een kip gemaakt.

Geef hem een kans:
je bent een adelaar,
spreidt dan je vleugels uit
en vlieg
maar liever pikt hij
met de kippen mee.

Zet hem wat hoger dan
maar nee,
ik zeg je toch
hij is een kip geworden.

Pas als hij meegenomen
de bergen overziet
herkent hij waar
zijn oorsprong ligt,
hij spreidt zijn vleugels, vliegt!

Hij overstijgt het aardse,
voelt hoe hij is bevrijd,
dan klinkt vanuit de hoogte
zijn roep vol heerlijkheid.

En hoe zit het met mij,
ben ik een kip gelijk
die op de aard gericht
wat graantjes pikt,
ver van mijn oorsprong afgeleid
een opgedrongen leven leid,
wordt mij een kans gegeven?

Wie leidt mij bij de ren vandaan
of laat me deze arendsroep
de weg naar Hem inslaan?

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek over Galaten 5 en Psalm 42

Vermoedelijk heeft de predikant de hieronder geplakte parabel gelezen want toen ik een plaatje zocht om bij dit gedicht te plaatsen stuitte ik op de website van Arend Landman waar deze parabel te lezen is die de predikant in zijn preek gebruikte.

Hoog in de bergen vond een man een jonge adelaar. Hij zat dicht bij een verlaten nest. De man wachtte, op een veilige afstand, op de oude adelaars, die misschien met voer voor hun jong zouden terugkeren, maar dat gebeurde niet. Ook de volgende dag niet. Het adelaarsjong werd zwakker van de honger en de man besloot het dier mee naar huis te nemen. Daar zette hij de vogel bij zijn kippen en gaf hem kippenvoer te eten. Vijf jaar later kwam er een natuuronderzoeker, een bioloog, bij de man op bezoek. Terwijl ze door de tuin liepen, langs het kippenhok, zei hij opeens: “Die vogel daar, dat is een adelaar, geen kip!”
“Ja, dat is zo,” zei de man, “maar hij is hier tussen de kippen groot geworden. Het is nu
een kip, geen adelaar meer.”

“Een adelaar blijft een adelaar,” zei de bioloog. “Ik zal het je laten zien.” Hij nam de adelaar op, tilde hem op zijn arm omhoog en zei: “Strek je vleugels en vlieg!” Maar de adelaar zag de kippen naar hun voer pikken, wipte van de arm af, landde op de grond en begon te eten.

De man zei: “Ik zei het je toch. Het is een kip geworden.” “Nee,” zei de natuuronderzoeker, “het is een adelaar en ik zal het je bewijzen ook.” De volgende morgen nam hij de adelaar mee naar het dak van het huis en zei: “Je bent een adelaar. Je hoort hoog in de lucht. Strek je vleugels en vlieg!” Maar weer sprong de adelaar, toen hij de kippen graan zag pikken, naar beneden en at met ze mee.
De man zei: “Ik zeg het je nog maar een keer: Het is een kip!” “Nee, het is een adelaar. Hij heeft nog steeds het hart van een adelaar. Geef hem nog één kans.” De volgende morgen nam hij de adelaar mee naar een hoge berg. Daar tilde hij hem op en zei: “Jij hebt de vleugels van een adelaar, je hebt het hart van een adelaar. Je bent een adelaar. Jij kunt vliegen tot hoog in de lucht. Je bent vrij. Strek je vleugels en vlieg! Vlieg, zoals alleen een machtige adelaar vliegen kan! Vlieg!” En toen spreidde de adelaar zijn enorme vleugels, vloog met een schreeuw op, cirkelde hoger en hoger de lucht in en keerde niet terug.

Bron foto en tekst:
http://www.arendlandman.nl/2011/02/het-lied-eagle-adelaar-van-abba-appelleert-aan-een-diep-spiritueel-verlangen-de-parabel-van-de-misplaatste-adelaar-of-arend-tussen-de-kippen-nodigt-uit-om-te-groeien/

Begenadigd

Zie je Ruth lopen

met op haar rug

een zak vol gelezen aren,

zie je haar ogen

waarin de glans

van wat ze heeft ervaren?

Zie je Maria

die na het bezoek

van de engel begint te zingen,

zie je haar bewogen

hart, overmand door

zegeningen?

Twee begenadigde vrouwen,

vol geloofsvertrouwen

in Ruth een ontluikende liefde

voor haar gevonden losser,

in Maria het groeiende kind,

de komende Verlosser.

Zie ik mezelf

in het licht van de nacht

waarin ik vergeving vroeg?

Mijn Verlosser ziet mij,

Hij heeft het volbracht.

Zijn genade is mij genoeg.

In mijn ogen verschijnt

de glans van Ruth,

met Maria begin ik te zingen,

doordat mijn Verlosser leeft

voel ik mijn hart opspringen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Dit gedicht is te beluisteren op
 http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/22-kerst/24-begenadigd 

Aan dit gedicht werd de gouden veer toegekend door www.gedichtensite.nl op 24 december 2008.

Uit: "Het pinkstert"
en opnieuw gepubliceerd in "Velden vol melodieën" (2016)

Licht het al?

Met grote blijdschap

mogen we ook dit jaar horen

dat lang geleden

onze Redder werd geboren.

Bevreesd zijn we al lang niet meer,

we zijn bekend met onze Heer

maar heel het volk,

zou iedereen al weten

wat hen ten deel gevallen is,

werd het licht al doorgegeven

in de duisternis?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Lucas 2 : 10


Uit: "Het pinkstert!"

De eerste strofe van dit gedicht is met toestemming overgenomen door Ark Media in één van de door hen uitgegeven Morgensterkaarten ISBN 453995 www.morgensterkaarten.nl

Heimwee

Ik klom het duin op om de zee te zien.
De golven speelden krijgertje, ze rolden,
veel verder voer een tjalk, de zeilen bolden.
In mijn gedachten ruisten ongezien

de melodieën van herinneringen,
ik zag mijn vader door het water gaan,
zijn borst nog wit, hij had geen T-shirt aan
en hoorde orgeltonen in zijn zingen.

Hier brachten wij talloze zomers door,
ik wist nog waar mijn moeder lag te zonnen,
mijn voeten zochten ongemerkt hun spoor.

Zij kenden God, waren mijn Bijbelbronnen,
we zongen met ons drieën in een koor.
Zij gingen al, hun Zomer is begonnen.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Geschreven voor het thema "Sonnet" van www.gedichtensite.nl


Kunstwerk van  W.A. Himmelreich

Gepubliceerd in "Velden vol melodieën" (2016)

Schilderachtig

Het winters landschap aan de blinde muur

wekt in een waas van geheimzinnigheid

de aandacht op nabij en eindigheid

door roze nevel als een lichtend vuur.

Wachtende bomen wenken uit hun stam,
zie hoe die mist ons vergezicht ontnam.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geïnspireerd door het schilderij van A. J. Scholten

Verheug u!

Ja, ik verheug mij

in de Heer

Hij is nabij,

ik voel het

in alle vezels

van mijn vlees,

Hij stroomt

in levensadem

door mijn geest,

Hij kent mij en

al wat mij bezighoudt,

Hij weet het.

Hij legt Zijn vrede

in mijn hart

als antwoord op

mijn bidden

en mijn danken,

Hij kleedt mij

met zijn vriendelijkheid

en neemt mijn zorgen af.

Zijn vreugde voel ik

waar de waarheid heerst,

rechtvaardigheid de zege viert,

waar deugd en edelheid

zijn lof verdient,

gebeurt wat Hij ons leerde,

Hij vult mijn hoogst begeren.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Filippenzen 4 vers 4- 9

Uit: Verrassend uitzicht (2013)

Muziektegels

Negen tegels
blinken koperkleurig
in de zon,
drie bij drie.
Een kleuter springt
van tegel naar tegel,
muziek weerklinkt
als van een xylofoon.
De kleuter zingt,
looft, prijst, swingt,
geniet!

Negen tegels
vol muziek
en een dansende kleuter
versieren
een zonovergoten dag
met stralend publiek!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit : "Geloofsvreugde"(2013)

Hoor het koor!

Vreugde zingt de ruimte in

als wij elkaar begroeten.

Het orgel nodigt,

partituren wachten

op uitgestrekte armen.

We zingen in en stralen uit

wat ons ten diepste vult,

de lofzang houdt ons gaande.

Vol eerbied leven we ons in,

stemmen vloeien samen.

Psalmen spreken

door aloude woorden,

dragen heden en verleden.

Krachtig klinken onze zangen,

in de weerklank juicht

ons prijzen en verlangen,

zien we uit als

een verheugde bruid

naar Hem

die ons de vreugde schonk

in tal van zegeningen,

het mooiste wat ons bindt:

voor Hem te mogen zingen!

　

Coby Poelman -Duisterwinkel

Uit: "Geloofsvreugde"(2013)

Abdijlogés

Een gierzwaluw boven Aduard
nam zijn vliegmaatje even apart.
Heb je dat gehoord
vanmorgen in 't Woord,
onze jongen gaan Hem aan het hart.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: Verrassend uitzicht

De Abdij

De klank van mijn gang
verbreekt de stilte
van de middeleeuwse kerk.
Waar ik ga zitten
gaat het zwijgen verder.
Hier zaten wij
zondag aan zondag.
Rond de antieke tafel
droeg men brood en wijn.
De kansel ademt geest
van pluriformiteit.


Eeuwen lang werd hier
geloof beleden,
leeuwenbank omgeven,
voorover buigend namen
in gedachten opgeschreven;
hervonden zangers van de cantorij
hun evenwicht op de in stenen
uitgehouwen randen
bij ’t repeteren van de Vogelmis,
hun zeer geliefkoosde
geloofsbelijdenis.
Hier kwamen en hier gingen
monniken, muzikanten,
Abdijconcertbezoekers,
kosters en predikanten.

We wreven bijenwas
in het doorleefde eiken.
De zon doorschijnt het stof
in gotisch vormgegeven glas.
Het kraken van mijn jas
vertolkt het amen
van mijn spontaan
ontstane dank aan God.

De zware buitendeur
nog in mijn handen
speur ik op de kale trap
naar de gewiste sporen
van wisselende organisten.
In de Abdijstraat
klinkt later mijn gedempte stap.
　
Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht"

De voordracht van dit gedicht is te beluisteren op:　

http://audiogedichten.nl/index.php?option=com_content&task=view&id=116&Itemid=101
Het kunstwerk is van Anco Wigboldus.

Lieve ......

Weet je het nog

hoe tijdens je depressie

je zo bijzonder voor ons werd,

we elke dag jou om de beurt

het bed uitpraatten

en lange wandelingen maakten,

we samen opruimden waar jij

geen moed voor had

en de voldoening die het gaf?

Wat heeft het ons

een levenszin gegeven

toen je depressie voor ons oog

mocht worden opgeheven

dat je na al die jaren

nog vreugdevol de dag ontmoet

en lieve .....

namens de hele groep,

we danken God

en brengen je Zijn groet.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Eén van de gedichten die gepubliceerd zijn in de Bijbelse dagboeken
 "Kruimkens van 's Heeren tafel 2015" en "Honigdroppels 2015"
en in "Beleef de dag" (2015)

Spiegelogen

Als ogen

spiegel van de ziel zijn

en U in ons woont

kijken wij naar elkaar

met geestesogen,

bent U met ons

en wie wij zien bewogen,

spiegelt Uw licht!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Geloofsvreugde"

Heerlijkheidsstralen

Uw lichtbron schijnt,
de stralen
zijn als gaven
van de Geest,
ze dalen
in een waaier,
landen in ontvangers
die ontstoken door Uw licht
weerkaatsen in de ander,
spiegelend hun Gever
in heen en weerbeweging
van Vader, Zoon en Geest.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Het jonassen van Jona

In het binnenste

van de vis

zit het Jona dwars

dat er bij hem

geen ruggengraat is.

Hij jonast als een foetus,

zijn geloof wordt groot.

Hij geeft zich over,

de vis

begint te spugen,

het is

of hij opnieuw

geboren is.

Hij doet

wat hij moest doen

maar het kwaad

komt bovendrijven,

de oude Jona

komt weer tussenbeide.

In het nieuw geboren licht

jonast Jona

voor Gods aangezicht.

　

Coby Poelman - Duisterwinkel

　

Uit "Verstillend Licht"

In Christus

Levend in de stralen

van Zijn omvangrijk licht,

blijvend

in wat Zijn daglicht

kan verdragen

zal Zijn schaduw

naast je zijn,

Zijn warmte

in je ademhalen.

Coby Poelman - Duisterwinkel


Uit: "Beleef de dag" (2015)

Knielen op een bed violen

Klaaglied van Margje:

Waarom heb je het voor mij verzwegen,

je diepste gevoel, met jezelf verlegen,

wat je totaal in verwarring bracht,

je bezighield in het holst van de nacht?

Ik had je toch begrepen

als je had verteld wat je zo had aangegrepen.

Als ik je vroeg of hij was geweest,

het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd.

We hadden het toch meteen kunnen delen,

waarom wilde je die momenten stiekem stelen

en borg je alles voor me weg,

kroop je met die zwartjassen achter de heg?

Besef je niet hoe ik werd verscheurd

door onrust, wat was er toch met je gebeurd?

Het leek wel of er een muur tussen ons rees.

De angst om te worden als een wees.

Soms zou ik je wakker willen schudden en vragen:

Zie je me nog, voel je me, hoor je mijn hart klagen?

Juist dat achterbakse valt me zo van je tegen.

Zo was je nooit. Je bent toch zo integer.

Je bent zo bezig met de Weg en de Waarheid,

maar mij heb je al die tijd om de tuin geleid.

Ik wil je niet verliezen aan die mannen met hun wetten.

Samen konden we altijd bergen verzetten.

Als je alles van het begin af met mij had gedeeld

was het anders geweest, was er meer geheeld.

Zoals je daar slaapt, geknield in de kou,

is het een wonder dat ik zoveel van je hou?

In de stilte van de nacht

heb ik God mijn dank gebracht.

Mijn klaaglied is tot een hooglied gegroeid.

Ach kijk, de brandende liefde bloeit.

Coby Poelman-Duisterwinkel.

Gedicht n.a.v. het boek “Knielen op een bed violen” van Jan Siebelink.

Voorgedragen op de leeskringkaravaan te Haren in 2006.

Gepubliceerd in "Strijklicht van violen" (2013)

De voordracht is te beluisteren op

 http://www.audiogedichten.nl/audio/religieuze-audio/19-geloof-hoop-liefde/95-knielen-op-een-bed-violen

De Wilgenlaan

Fiets ik door de Wilgenlaan

over geasfalteerde wortels,

dan denk ik

onherroepelijk aan haar.

Getrokken

door haar geliefde paarden

reed hier de rouwkoets

met de lege baar.

Onze wegen scheidden

op weg naar ‘t einde

van haar lijden.

De wilgen zijn geknot

en uitgelopen,

voor haar gaat

ver van hier

een nieuwe

toekomst open

waarop ik hier

op aarde nog

mag blijven hopen,

verbonden door de wortels

van ons geloof in God.

Een eindje verderop

wordt er al weer

een wilg geknot.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht"

De kerkgangers

Daar staat hij,

hoor hem spreken;

dank dat ik niet zo

als die ander ben.

Hij die het aanhoort,
zich van schuld bewust
buigt zich nog dieper,
fluistering wordt smeken.

De één stalt uit,
de ander vraagt,
die ander,
hij ontvangt.

Zo is Hij, God,
die mensenharten kent,
Hij geeft aan wie gelovig
zijn schuld aan Hem erkent.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Bij Lucas 18 : 9 – 14

Christen zoekt Christin

Hoe vindt een man

een Christenvrouw

die hem als levensgezel past

als hij niet zo vrijmoedig

op een vrouw afstapt?

Hoe vindt een vrouw

een Christenman

als zij om ijs te breken

een man niet zomaar

aan durft spreken?

Is het misschien een plan

voor Christelijke zoekers

een ring om wijsvinger te dragen

als aanleiding

de ander te bevragen?

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Stadse kudde

Rondom de

kerk van

Schoonebeek

hoorden dwalende

schapen een preek.

Ze lieten

alles in de steek

en zoeken

met hun herder

in de stad Groningen verder.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

N.a.v. de Schoonebeker schapen die in de stad Groningen lopen te grazen als milieuvriendelijke grasmaaiers.

Spreuken vier

Hij preekte een kwartier

over Spreuken vier

in een dorpje in ’t Westerkwartier.

Het Woord spreekt voor zich

sprak de prediker fier.

Zijn woorden klinken door

op mijn schrijfpapier.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Actie orgelpijp

Een orgelcommissie in ’t Noorden
brengt vorsend een plan onder woorden,
wie mee restaureert,
een pijp adopteert
bekroont een verbond in akkoorden.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor de Hervormde gemeente te Dorkwerd,

misschien ook een idee voor andere gemeenten?

Kunstwerk van Marius van Dokkum, bron: Art revisited Tolbert

Bruisend van verlangen

Tussen de madelieven

in het geplette veld

zingen je fluisteringen

in zachte melodieën

als lispelende beekjes

door mijn herinnering,

ik kan niet wachten

om je weer te zien.

Ik rijg voor jou

een stralenkrans

van open madelieven,

verlangend uitziend

naar de liefdesnacht

waarin we onze eenheid

mogen vieren

in innigheid, zo diep

dankzij de Allerliefste

die ons zo prachtig schiep.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Hooglied 7 : 10 - 11

Blij met jou

Je bent nog maar een vormpje

in golvend grijzig zwart,

een klein wit stipje

toont ons je kloppend hart,

‘k bespeur in wie ik in mij droeg
en die jouw moeder wordt
een vleugelspreidend oergevoel
voor wie zich in haar vormt.

Er welt in ons een vreugdegolf,
een omahart in bloei,
door Zijn genadig Vaderhart
beleven wij jouw groei.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Broederlijke liefde

Ons zusje van negen lentes,

haar lichaam, een kind gelijk,

hoe kunnen we haar beschermen

als iemand haar wenst als zijn bruid,

wil zij haar lichaam bewaren

voor wie op haar liefde wacht,

wij zullen ons om haar scharen,

omringen met broederkracht

maar opent zij voor de begeerte haar hart,

wij weven een mantel van hoefblad.

Ik ben een wachtende reine

als mijn lichaam is ontloken,

het is mijn sieraad, mijn vredesgemoed,

voor mijn bruidegom allesbelovend,

geen hoefblad heeft mij omgeven,

ik koos ervoor het wachten te beleven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Hooglied 8 : 8 - 10

Geschreven voor het thema "Hooglied" van www.gedichtensite.nl

Gedaanteverwisseling

Bij de kerk stond altijd een zwerver

maar díe zondag een wachtende gast.

We waren hem bijna genaderd.

Een kerkganger riep verrast:

"Wat een gedaanteverwisseling"

en wisselde lachend een blik

met de keurig geklede vreemdeling.

Toen volgden mijn man en ik.

De vreemdeling, totaal verrast

bekeek zich vol verwondering.

Verbaasd en vrolijk vroeg hij ons:

"Zoveel verandering?"

Wij wisten even niets te zeggen

schudden lachend nee.

Hij zag de humor er van in,

liep gnuivend met ons mee.

Ik dacht aan een stuk uit de Bijbel

en zwierf met de zwerver mee,

vroeg me af waar díe zou verblijven.

Bad de vreemdeling met mij mee?

De zondag daarop stond de zwerver er weer

op zijn vertrouwde plek.

Het was of hij iets te zeggen had

in een woordeloos gesprek.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht"

Traauwringen (In het Gronings)

De ringen van traauw
as symboliek
op dizze traauwdag geven
bennen as de joarringen
van joen levensboom,
worreld ien Gods laifde
met mekoar verweven.

Zolaang de traauw
deur laifde voud wordt
is joen levensboom gezond
en gruit er goud.

De ringen van Gods traauw,
dai joen joarringen omgeven,
vörmen droagkracht
veur de mooiste vruchten
van joen huwleksleven.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Grunneger Biebelgedichten"

Lichtend dons

Wanneer het vederlichte dek

een loden deken lijkt,

je onder zwaartekracht bezwijkt,

het daglicht je te fel begroet

in 't donker van je nachtgemoed

als je geen uitkomst
in 't gebed meer ziet',

je schuilt in een immens verdriet

neem dan het dek in beide handen,

trek het omhoog voor je gezicht,

zie je tussen dat dons het licht?

Er is een Helper die met je bidt,

juist als je in dat diepe donker zit.

Hij tilt je loden deken,

laat je je nood uitspreken

en wacht tot alles bij hem is gebracht,

de loden deken om je ligt
als zachte vacht.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Geloofsvreugde"

Het kunstwerk is van Jo van Wiggen

Als een kind

Je hoeft echt niet

tot in de sterren leren

om te begrijpen

dat God van je houdt,

leer maar gewoon

een kind van Hem te worden

dat bij het zien van sterren

de handen voor Hem vouwt.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Conciërge in Zijn dienst

Hij kent de regels,
volgt ze consequent,
verlicht de taak
van directeur,
de mentor en docent,
kent elke leerling
en de reden van absent.

De ouders
zijn voor hem bekend,
hij leeft zich in
en deelt hun zorg,
heeft hart voor het
hem toevertrouwde kind.

Hij weet wat er
beloofd werd bij de doop,
hij opent
niet alleen de deur,
in hem
gaan deuren open,


is hij
een dagje vrij,
het werk laat hem niet los
maar hij vindt rust
bij God.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht"

Het kunstwerk is van Jo van Wiggen.

De duif

Als op een dag

gericht

een duif verschijnt

voor een geopend raam,

wegmaait wat

voor zijn voeten ligt,

een rondje door

de kamer vliegt

en dan verdwijnt

is dat dan niet een teken
van Hem voor ons bedoeld,
voel ik de ademtocht
nog in de ruimte?

Mijn geest verruimt
bij de gedachte
dat wat er ook maar
voor zijn voeten ligt
Hij weg zal halen
voor mij openstaand,
in warme liefde
wegen baant.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Verstillend Licht"

Het kunstwerk is van Torcque

Gebed om de Heilige Geest

Vader,
bepinkster ons
met tongenregen,
ontsteek in ons
het vuur van pinkstergloed
zodat wanneer
het al was weggedreven
we weer vernieuwing
voelen in ons Paasgemoed.

Uw Geest geeft ons
vrijmoedigheid
tot spreken,
Uw Woord leert ons
Uw spreektaal te verstaan,
Heer, hoor ons
als wij onder wolken smeken:
bepinkster ons opnieuw
en vuur ons aan!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor het thema Pinksterfeest van gedichtensite.nl

Dopeling

Kind van God,

je bent gedoopt

in de naam

van de Vader,

je Schepper,

de Zoon,

je Redder,

en de Heilige Geest,

je Helper

die altijd bij je is.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"


Kunstwerk van Anco Wigboldus

Als het pinkstert

Vuur,

ontstoken zwavel.

Ontbranding voor God,

strijkbeweging van de Geest,

Pinksterfeest!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Geschreven voor het thema Pinksterfeest van www.gedichtensite.nl

Kunstwerk van Mulumba

Stille vaderdag

Op deze stille vaderdag

denk ik aan alle kinderen

van wie de vader niet meer is,

vandaag een dag is van gemis.

Geef Heer dat juist op deze dag

Uw liefde hen omringen mag.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Het kunstwerk is van Jo van Wiggen.

Moederdaggevoel

Als ik naar huis gerend was,

de achterdeur nog open,

om te vertellen

wat ik had gescoord,

zij was er, de handen

in elkaar slaand,

tot in de nacht

had ze me overhoord.

De kale plek voor ’t aanrecht

woog de zorgen

die onder afwas

werden doorgepraat,

was ze alleen

dan zong ze psalmen,

gaf ze zich over aan

haar Toeverlaat.

Ik rook haar warmte

als de tranen kwamen,

de grotemensenwereld me

te machtig werd,

als pleisters niet alleen

meer konden helpen,

ze leefde mee

met elk facet.

Inlevend las ze voor

onder de lamp

boven de

etenstafel,

nog zie ik

het door haar

gesteven kleed

en proef de smaak van wafels.

Als ze eens wist hoeveel ik

van haar leerde,

kon ik nog éénmaal

lezen haar gezicht,

vandaag zie ik

haar leven

door Zijn ogen,

in ‘t hoogste licht.

　

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht"　

Verjaardagslied

We blazen lucht

in de ballonnen,

we zingen slingers

in ’t plafond,

vandaag

mogen we vieren

jouw eerste ademtocht!

God gaf je al die jaren,

Hij zingt

door deze dag

en maakt dat jij ballonnen

voor Hem blazen mag.

Coby Poelman-Duisterwinkel


Uit: "Beleef de dag" (2015)

Liefhebben met al je kracht

Dat hele mooie
bijna hemels gevoel,
die intense beleving,
weet je wat ik bedoel?
Dat wil je bewaren
met al je kracht
voor de man van je leven
die trouw met je wacht.

Onverwacht
wordt de gedachte gegeven
dat die Man
met hoofdletter
wordt geschreven.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Ware liefde

Ik heb je lief,
je bent zo geduldig, zo goed,
niet jaloers, niet ijdel,
zelfgenoegzaam of grof,
niet zelfzuchtig,
je wordt niet boos
en rekent het kwade niet toe,
je vindt vreugde in de waarheid
en verdraagt alles.
Je gelooft, hoopt
en volhardt,

o liefste,
kom in mijn hart!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Een variatie op 1 Korintiërs 13

Uit:"Granaatjes met een gouden slot"

Onschuldig

"Mijn Koninkrijk

is niet van

deze wereld"

zei Jezus

op de vraag

wat Hij gedaan had.

Hij kwam om

te getuigen

van de waarheid.

De wereld vroeg

wat waarheid was

maar zonder

antwoord af te wachten

ging men over

op verachten

terwijl Zijn Koninkrijk

nog steeds is

te verwachten.

　

Bij Johannes 18 : 36 – 19 : 4

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"

Nu al

Je optrekken

aan Gods beloften

van eeuwig leven

na de dood.

Na de dood?

Voor eeuwig mag je leven

met Gods beloften

hier en nu,

alle dagen

trekt Hij met ons op.

Coby Poelman-Duisterwinkel

De haan in het hart

Nee Petrus, ook jij redt het niet,

al doe je zo je best,

ook jij bent niet voornamer

of beter dan de rest.

Wie zonder zonde is

heeft ook geen Redder nodig,

daarom was Jezus’ reddingstocht

voor niemand overbodig.

Al zal er altijd iemand zijn

die zegt ik ken Hem niet,

de Heer die ons doet leven

is ‘t die ook hem doorziet.

Al horen we geen teken,

al kijkt Hij niemand aan,

als ‘k ooit als Petrus Hem ontken

kraait in mijn hart een haan.

Coby Poelman-Duisterwinkel

　

Geschreven voor het thema "Verloochening" van www.gedichtensite.nl

Aan dit gedicht werd op 31 maart 2014 een eervolle vermelding toegekend.

Emmaüsgangers van nu

Juist
als je verdrietig
bespreekt
Hij is voorbij

haalt Hij je in
en komt langszij.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verlossing door Zijn traan

Er rolt een traan
over de regenboog
die zich vermengt met
de op aard gezaaide
in dorstige
verlaten grond.

In het donkerst
van de aarde
zwoegen wortels
zich een weg,
ze zeggen nog
het zout wordt schaars.

Er groeit een boom
onder de regenboog
die wordt gevoed
door water, wind en Licht,
hij wuift en bloeit,
buigt en stoeit

en in de hemel
  juicht het!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht"

Aan dit gedicht werd op 31 augustus 2012 een eervolle vermelding toegekend door www.gedichtensite.nl

(B)oogcontact (met melodie)

Als het regent

en de zon schijnt,

U naar beneden,

ik omhoog kijk

dan staan wij even

oog in oog

verbonden

door Uw regenboog.

　

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Genesis 9 : 16

Uit: "Granaatjes met een gouden slot"


Toen ik dit had geschreven heb ik er een melodietje bij gemaakt en als ik de regenboog zie zing ik dit lied. Ik zal proberen de melodie hieronder te schrijven in noten en de getallen onder de noten geven aan hoeveel tellen de noten duren. De hoge c d e en f zal ik met hoofdletter schrijven.

e f g E
       1 1 2 1 rust
E D C g
        1 1 2 1  rust

   C b a g e
          1 1 1 2 1 rust
f  d e g
       1 1 2 1 rust

  e e f g E
  1 1 1 2 2
D E F
       2 2 3 rust

F G F E
 1 1 1 3
 C E D C
1 2 1 3

Beleef de dag!

Vandaag laat ik de mug
op ware grootte
en neem ik afscheid
van de olifant,

vandaag zit ik niet
bij de pakken neer
maar klim er op
en zie de overkant,

vandaag vertoef ik
tussen wolken,
mij trekt vooral
die lichte rand

want

opnieuw krijg ik een dag
van de Opgestane,
Hij wekt mij op 
en ik beleef Zijn band.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Wat ben ik zonder Helper?

Had ik me kunnen redden
toen ik geboren werd
als er geen ouder was
die mij te eten gaf,

had ik me kunnen redden
toen ik door pijn belet
alleen nog maar kon liggen
in mijn bed,

had ik me kunnen redden
als ik geen Helper had
die door Zijn grote liefde
aan ieder leven gaf?

U zorgt voor alle zorgers,
U spreidt Uw mantel uit,
als hoogste Toegewijde
herkent U ieders lijden.

Wat zijn wij zonder helpers,
wat zijn wij zonder U.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven voor het thema "Mantelzorg" van gedichtensite.nl

Aan dit gedicht is op 28 februari 2014 een eervolle vermelding toegekend.

Genezen

Ik voel Jezus in mijn buurt,

Hij neemt me bij de hand

en leidt me bij de mensen weg,

zij schuifelen naar de kant.

Geluiden worden zachter,

het wordt zelfs helemaal stil.

Ik ben alleen met Jezus

die míj genezen wil.

Dan spuwt Hij in mijn ogen,

legt Zijn handen op mijn gezicht.

Als Hij vraagt of ik iets zíen kan

zoek ik knipperend naar het licht

en zeg: "Ik zie de mensen,

als bomen wandelen zij."

Ik voel opnieuw Zijn handen

en dán word ik zo blij.

Ik zíe, ik zie Zijn handen,

Zijn vingers één voor één,

Hij zegt dat ik naar huis mag gaan,

dat kan ik nu alléén!

Ik mag van Hem niets zeggen,

niet terug het dorp ingaan,

maar jíj, jij mag vertellen

wat Hij voor mij heeft gedaan!

　

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Marcus 8 : 23 – 26

Uit: "Granaatjes met een gouden slot."