Als ik morgen sterf

Als ik morgen sterf

ben ik dan in het reine

met Hem,

heb ‘k me verzoend

met wie mij zuster,

broeder noemt?

Als wij morgen sterven

ontmoeten we Hem

en elkaar?

Mogen wij ons

verzoenen

voor het nieuwe jaar.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Dankbaar voor vaccin

 

Dankbaar voor het leven

dat ons wordt gegeven

hoor ‘k helaas ook tegen, dwars,

boos, wantrouwend, wars,

je wilt toch van dit virus af,

niet nog meer mensen in het graf.

Ga je ver op reis,

betaal je ook de prijs,

soms moet je ingeënt

niemand die dat ontkent,

je wilt toch geen malaria

geen tyfus en geen cholera,

je neemt soms tegen zin

toch maar een reisvaccin.

Dankbaar voor wat men gaf

neem ik mijn petje af

voor alle zorg en medici

de GGD en ieder die

eraan heeft meegewerkt

dat de gezondheid sterkt.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geroepen

 Nee Heer,

vraag mij maar niet, ik ben te jong.

Al voor je geboorte

koos Ik voor jou,

met Mij.

          n.a.v. Jeremia 1 : 1 - 19   

In Zijn genade

Vader,

een kind van Hem te mogen zijn,

drager van Zijn genen,

Zijn eigen naam,

Christen.

Coby Poelman-Duisterwinkel 

Mijn blog werkt niet meer goed

 Mijn blog had altijd 3 kolommen.

Wat ik ook probeer, het lukt me niet om er weer 3 kolommen van te maken.

Ik ga dus maar verder met publiceren op mijn andere blog:

https://cobypoelman.blogspot.com

Als u op deze blog doorscrolt naar beneden kunt u nog wel de labels aanklikken en zo de bijbehorende gedichten lezen. 

Abdijlogés

Belijdenis

God heeft de mens

een Hulp gegeven

zodat hij niet

alleen hoeft leven.

Toen Hij die

gezonden had

zag Hij

dat het goed was.

Verheugd wil ik

aan Hem belijden:

Ja, ik laat mij

door U leiden.

Dat Uw vreugd

in mij mag stralen,

door mij heen

Uw Geest vertalen.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Eeuwig moederdag

 

Zo eenmaal in het jaar

dat is toch veel te weinig

een goede moeder

ben je elke dag.

Je koesterende handen

nooit aflatend bezig

je zachte blik

vertolkt je liefdeshart.

In onze diepste pijn

ben jij met ons verbonden

bij onze grootste vreugde

ontspringt jouw lieve lach,

delen we verdriet

jij troost ons als geen ander

met jou als moeder

is het altijd moederdag!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in mijn bundel: "De voordracht" (2013)

De bovenste foto is gemaakt door Heidi Pit-Jansen

Op een bankje met U

Zittend op een bankje,
de zon op mijn gezicht
voel ik de omarming
van Uw omvangrijk licht.

Op deze mooie middag
pauzeer ik hier met U
om straks weer op te stappen
na ons genot van nu.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Pasen in Zijn tegenwoordigheid

 

Sta op
uit de vormen
van slachtofferschap,
sta op
uit het graf
van het kwaad,
toen Christus
de strijd van de dood overwon
wilde Hij
dat ook jij
werd bevrijd.

Werp af
al die banden,
zie Christus daar staan,
Hij noemde niet enkel
Maria bij naam,
Hij ziet je betraande
gelaat in Zijn licht,
Hij wenkt jou
sta op,
wees op Leven gericht!

Coby Poelman-Duisterwinkel


Gepubliceerd in het boek "Granaatjes met een gouden slot" (2015)

Jozef van Arimathea

Zie je de man,

zo geheel anders

die om het lichaam

van Jezus vroeg

het zorgzaam wikkelde

in linnen, naar een nieuw

uitgehouwen rustplaats droeg

gevolgd door

diep bedroefde vrouwen,

hij heeft voor Hem

een plaats bereid,

hij, levend in verwachting

van Gods koninkrijk,

het lichaam neergevleid

in het bijzijn

van de vrouwen.

Wie is toch deze man

met die bekende naam,

wat geeft hij door zijn handelen

de mensen te verstaan,

voel je de rust

in deze man,

zijn sterke Godsvertrouwen,

de stilte in de tuin,

de eerbied van de vrouwen,

hun moed om na Zijn sterven

geurolie te bereiden

het geeft mij houvast

in de tijd van lijden.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Bij Lukas 23 : 50 – 56

Voorjaarsviolet

 

Een tulpenkoor zingt door de velden,

hoor je het opgetogen lied?

ze willen speels nieuw leven melden,

zijn troosters in verdriet.

Gedragen door het stevig blad

heffen ze zich naar boven

terwijl ze in een kleurenschat

hun goede Maker loven.

Onzichtbaar is hun Dirigent

maar zichtbaar is de maat

waarmee hij leven tot zich wendt,

de adem die ontstaat!

Hoor je het zingend tulpenkoor,

zie je het violet?

Hun lied gaat elke lente door

en eindigt in gebed.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Verrassend uitzicht

Heer,

in dit land

waar bergen schaars zijn

en de dalen minder

klinkt het misschien

een beetje raar

maar U begrijpt mij

als geen ander

wanneer ik zeg

Heer,

als ik U niet had

dan was ik nooit zo

zinvol door de

dalen heen gekomen,

dan had ik nimmer

op die hoge berg gestaan

waar U me van het uitzicht

liet genieten;

het dal dat ik met U

ben doorgegaan.

Er ging geen dag voorbij

of U klom voor mij aan

en telkens keek U

of ik er nog was

en U beloofde:

als Ik toch ooit

uit het zicht mocht zijn,

Ik hóu je in het oog.

Heer,

wat een Lichtglans geeft U

dat ik U kennen mag,

U kleurt mijn leven

met Uw fleur

en steunt mij

dag aan dag.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Uit: "Verrassend uitzicht" (2013)

Een speciale verjaardag

Vandaag ben je jarig,
dat weten we allemaal
maar dat je .. wordt
is toch wel speciaal,
al is het nog geen kroonjaar
noem het een mijlenpaal.
Van harte wens ik jou geluk
in je eigen moedertaal.

Het is weer bijna lente,
de bomen zijn nog kaal,
toch zingen vele vogels,
hoor je die Wielewaal?
Hij zingt voor jou een lentelied
in Koninklijke taal:
Jij bent niet enkel Koningskind,
je wordt ooit Prins gemaal!

Coby Poelman-Duisterwinkel

Recht van spreken

Hij ziet hoe de mens

die ontkenning doorziet

voor waarheid vecht

en vurig pleit voor hen

die tegen onrecht strijden.

Recht zal spreken

Hij die Waarheid is,

onrecht onderging,

lijden herkent.

Coby Poelman - Duisterwinkel

Onzichtbaar aanwezig

 

Het is zo’n vreemde lijdenstijd dit jaar,
de aandacht is verschoven,
het kerkgebouw gesloten,
we mogen niet met groepen over straat.

De dominee preekt in een lege kerk,
de organist speelt de te zingen psalmen,
door onze adem gaan de kaarsen walmen,
we zingen mee vanaf een tabletscherm.

Maar dan word ik geraakt door Jezus’ woorden,
ze zijn zo troostend en zo vol van hoop,
ik laat mijn tranen stil de vrije loop
en wordt getroost door wat ik van Hem hoorde.

Juist nu de toekomst zo onzeker is,
het virus niets ontziend de mens verslaat,
de wereld overal met lege handen staat,
is het geloof in God een ware lafenis.

De woorden die we in de kamer zingen,
ze worden nu het meest intens beleefd,
ik merk hoezeer mijn stem door de emotie beeft
en weet dat Hij ons tot het einde blijft omringen.

Het is ook Jezus’ lijdenstijd dit jaar,
Hij weet als niemand anders van het lijden,
Hij heeft de mens ervan willen bevrijden,
Hij overwon, Hij staat nog altijd klaar!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Veelkleurig

 

Hoe kleurig zijn wij mensen,

kinderen van God,

de een kleurt de ander,

anderen kleuren in,

veelkleurig vormt zich een geheel.

Al kleurt de een iets anders,

een ander iets te veel,

toch is een rode draad te zien

door kleurenbogen heen,

verbindend en bevrijdend,

beminnelijk en leidend.

Als kleuren niet meer mengen

maar opgaan in alleen,

zoek dan die rode draad langszij,

de stem die enkel vraagt: ‘Volg Mij.’

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een preek op 24 april 2016 

 

 

De foto is genomen van de achterzijde van de nieuwste Elisabethbode. 

De redactie heeft bij mijn gedicht een passende afbeelding uitgezocht.

Wat een saamhorigheid

Tussen de lijnen
met kleurrijke was
wapperend rond hun wangen
zingen ze over de Vader,
spontaan en onbevangen,
de lijnen steeds voller,
de stoffen al boller,
de vrolijke klank
en hun stralend gelaat,
de dansende kleuren
rond ranke figuren,
ze brengen je in een
uitbundige staat.

Twee vrolijke vrouwen
bezingen Zijn taal
in het land van de ander
van paal tot paal.

 Coby Poelman-Duisterwinkel

Waar twee of drie...