Naar Huis

Het is voorbij,

je hoeft niet langer lijden.

Hij heeft zich over je ontfermd.

Het werd te zwaar voor jou

en wie je begeleidden,

je wordt niet meer door pijn getergd.

Je mag naar Huis

zoals je duiven kwamen,

dit was voor jou de laatste vlucht.

Hij kent Zijn kinderen

en noemt hun namen,

Hij kijkt gedurig naar de lucht.

Wij moeten je gemis

nog gaan verwerken

en wennen aan je lege plek.

We vragen Hem

om ons hierin te sterken,

Die eens nieuw leven in ons wekt.

Je mag naar Huis,

het is je eindbestemming,

je bent al zo dichtbij, vlak bij je duivenhok,

je rust nog even uit

in onze afscheidskring,

dag broer van me, ga nu, Hij wacht je op.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven op 7 augustus 2012, de dag waarop mijn broer is overleden.
De titel is ontleend aan de naam van de postduivenvereniging waar hij lid van was.

Uit: "Verrassend uitzicht"(2013)