woensdag 6 april 2016

Het kind

Ik was aan het spelen
toen Jezus mij riep.
Hij stond met wat mensen te praten.
Hij zette mij midden in de kring,
eerst had ik niets in de gaten
maar toen Hij
tegen volwassenen zei
dat zij moesten worden als wij
keek ik omhoog
en zag ik verbaasd
dat lieve gezicht van Jezus.
Zijn hand op mijn schouder,
Zijn stem zo dichtbij.
Hij boog zich naar mij over.

Wat Hij verder nog zei
was te moeilijk voor mij.
Hij sprak over bekeren.
Maar die blik in zijn ogen,
Zijn vriendelijke stem
bleef me mijn leven lang bij.

Hij heeft het gezegd
en ik heb het verstaan,
het is nooit meer uit mijn
gedachten gegaan
en die het wilde horen
werd opnieuw geboren.

Bij Mattheus 18 : 1-5.


Coby Poelman-Duisterwinkel

Geschreven n.a.v. een doopdienst.

Uit: "Verstillend Licht"

5 opmerkingen:

  1. Prachtig Coby. Dit gedicht past echt bij mijn laatste blog. Bedankt voor jouw reacties; fb èn op mijn site.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig Coby. Dit gedicht past echt bij mijn laatste blog. Bedankt voor jouw reacties; fb èn op mijn site.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank voor je mooie reacties hier en op FB. Dat is het leuke van schrijven, het ene geeft vaak weer inspiratie voor het andere en zet iets nieuws in beweging.

    BeantwoordenVerwijderen