Cannabislollies

Een dagje Amsterdam,
auto buiten de stad,
lekker met zijn tweetjes
met de vouwfietsjes op pad,
racen door de straten,
een heerlijk vrij gevoel,
gezellig samen praten,
dwars door het stadsgewoel,
hier een patatje eten,
daar een blikje fris
maar wat ziet mijn oog nu,
lollies van cannabis?
zomaar hier te koop
op het Waterlooplein,
ze lonken in bosjes
zowel naar groot en klein.

Het blijft me bezighouden
als we verder gaan,
ik trek me dit verschijnsel
toch wel behoorlijk aan.
Midden in die grote stad
bid ik voor Amsterdam
en ben op slag vergeten
hoe vrolijk ik hier kwam.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Beste vriend

Tussen het maanlicht

en de rozengeur

glanzen de sporen

van verdriet,

wie kent het niet,

gelukkig zijn zij

die de tegenslag

van alle dag

weten te incasseren

en leren

dat echt geluk

niet over rozen gaat,

dat maneschijn verdwijnt

wanneer de zon verschijnt.

Tussen het zonlicht

en het avondrood

glanzen de sporen

van het levenslicht

in een bericht

van Hem die leven geeft

en van je tegenslagen weet

omdat Hij je omgeeft

en alles mee beleeft.

Gelukkig is de mens

die Zijn berichten leest.

Coby Poelman-Duisterwinkel

Kunstwerk van Yvonne Nederend

http://creativeworship-workshop.blogspot.nl/2016/04/de-verwarring-rond-t-kruis.html 

Muziektegels

Negen tegels

blinken koperkleurig

in de zon,

drie bij drie.

Een kleuter springt

van tegel naar tegel,

muziek weerklinkt

als van een xylofoon.

De kleuter zingt,

looft, prijst, swingt,

geniet!

Negen tegels

vol muziek

en een dansende kleuter

versieren

een zonovergoten dag

met stralend publiek!

Coby Poelman - Duisterwinkel

Gepubliceerd in de bundel "Geloofsgedichten" (2013)

Geliefd

Ik denk U in een lichte wolk
en luister of U iets vertolkt.
Bij U is alles zo sereen,
de stilte sluiert om ons heen,
die wordt niet onderbroken
en toch hebt U gesproken,
al is het niet op dit moment,
Uw woorden heb ik stil herkend.

U hoorde hoe geliefd U was,
ik voel nu hoe dat voor U was
en fluister door het wolkendek
hoe lief ook ik U, Vader, heb.

Coby Poelman - Duisterwinkel



Bij Marcus 1 : 11

Sprekend haar Vader?

Vertoon ik al iets

van Uw gezicht,

laat ik me

leiden door Uw gedicht,

zegt men al:

sprekend haar Vader?

Ben ik een

leesbare brief van U

in mijn doen en laten,

zijn het Uw woorden

die ik spreek,

is het Uw liefde

die ik geef,

is het Uw Geest

waaruit ik leef?

U kent mij,

hoort mijn vragen,

ik wil U zo graag

welgevallig zijn,

U meer en meer behagen.

Wilt U mij hierin dragen?

Coby Poelman-Duisterwinkel

Gepubliceerd in: "Geloofsvreugde" (2013)