De klanken van haar pijn
raken de wanden
van de kleine ruimte,
haar woorden raken
diepten van mijn ziel,
doen me beseffen hoe het schrijnt
om ongewild
een ex te moeten zijn.
Wanneer ik uitstap
zie ik dat
de hemel zich
over haar spreidt.
Nooit hoeft een mens
door hellepijn
van ongewild
Zíjn ex te zijn.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Gepubliceerd in "Granaatjes met een gouden slot" (2015)
Foto boven: Achterkant van de Elisabeth nr 09 van 24 april 2015
Wetende dat morgen
een zonder-morgen-dag zou zijn
riepen ze met stervenskracht
kom ons bevrijden God,
zend ons Uw waarheid en Uw licht!
De Trooster ademde
over hun laatste nacht.
Wij horen in het voorspel
de klokken van de dood
in basregisters weggedragen.
De broeders in de duinen
zongen zich naar God.
Wij stemmen deze meidag
herdenkend met hen in,
voelen met hen de Trooster ademhalen,
we weten niet hoe onze morgen is
maar Hij zendt ons
Zijn waarheid en Zijn licht,
bevrijd zien wij hen
in Zijn nieuwe Morgen.
Coby Poelman - Duisterwinkel
Geschreven
n.a.v. de preek op 4 mei 2014 waarin we hoorden dat verzetsstrijders
in gevangenschap in de nacht voor hun executie Psalm 43 hebben
gezongen.